Zaterdag 27 juli

Vandaag geen werkdag, maar… een dagje uit!!

Vanmorgen hebben we op de normale tijd (8 uur) met elkaar ontbeten. Na het ontbijt was er door de leiding een verrassingsdag georganiseerd. Er stond een grote bus klaar (zie foto) met chauffeur. Toen we in de bus zaten, wilde Sanneke een leuke CD aanzetten en stopte de Cd in de speler. Hap zij de CD speler en weg was de CD. De chauffeur wist ook niet hoe de CD er weer uit moest en werd er telefonisch op hoog niveau beraad gehouden. 

We hebben met elkaar een prachtige rit gemaakt en zijn naar een zoutmijn gegaan in de plaats Praid.
We moesten met elkaar overstappen in een speciale bus die ons in de mijn heeft gebracht. Het was een zeer nauwe doorgang maar waarschijnlijk was het een ervaren chauffeur, want hij reed stevig door. Een grappig detail is dat het Nederlandse (waarschijnlijk afgekeurde) bussen waren (zie foto). Het verschil van temperatuur was meer dan 20 graden. Deze zoutmijn wordt nog steeds gebruikt om zout te winnen, maar het gedeelte waar wij waren, wordt voornamelijk gebruikt als kuuroord voor mensen die last hebben van astma en dergelijke. De mijn stond vol met speeltoestellen zoals: tafeltennis, klimparcour, badminton, springkussen en nog veel meer. 

Een groot gedeelte van de groep is actief geweest in het klimparcour (zie foto). Sommigen waren hier erg handig en vlug mee, anderen hebben tijdens deze activiteit de nodige zweetdruppeltjes verloren. Tijdens het parcour werd de aandacht gericht op een van de leiding die in de problemen was geraakt. Ook de security stond al klaar met een ladder en kabels om in te grijpen. Jaap was verstrikt geraakt in een lastig onderdeel van het parcour en wist even niet hoe hij verder moest. Gelukkig kon Gerlinde goede uitleg en aanwijzingen geven zodat Jaap de moed had om verder te gaan. 
Na drie kwartier worstelen was het tijd om naar de uitgang van de mijn te gaan.

We vervolgden onze reis en hebben onderweg geluncht (zie foto). De chauffeur gaf aan dat hij een mooi plekje wist waar we konden lunchen, wat drie minuten rijden zou zijn vanaf de mijn. Maar na 20 minuten rijden waren we nog steeds niet aan het lunchen. Jouke sprak af met de chauffeur dat hij nog 1 minuut de tijd kreeg om te stoppen, waar de chauffeur mee instemde. Toen die ene minuut al meer dan 10 keer voorbij was hadden we eindelijk een plekje waar we onze boterham konden eten. Ilona had voor een picknickmand gezorgd met brood, vlees, kaas, appels en tomaten. 

Na de lunch begonnen we met een afdaling van een steile berg. De bus piepte, kraakte en rammelde aan alle kanten; daarbij kwam dat er allerlei lampjes begonnen te knipperen en branden op het dashboard. De leiding vertrouwde het hele zaakje niet maar de chauffeur stelde hen gerust.

Na een tijdje rijden kwamen we bij een meer, waar we in groepjes een bijbelstudie hebben gedaan (zie foto). Deze bijbelstudie ging over psalm 25, waar het gaat over het leven van David en welke weg de Heere met David ging. Zo kwam tot ieder de persoonlijke vraag of we bidden of de Heere ons wil helpen op de weg die wij gaan of dat we bidden dat de Heere ons de weg wil wijzen.

Na de bijbelstudie zijn we met de bus door de Karpaten bergen gereden. Dit was echt indrukwekkend.

We vervolgden onze weg naar Willem en Erica van de Bruinhorst, die ons hadden uitgenodigd voor een maaltijd. We werden zeer hartelijk ontvangen en hebben daar goulash gegeten. Goulash is een soep met vlees, groenten, aardappels en kruiden. We vonden het allemaal erg lekker. Na de maaltijd hebben we hen bedankt voor de gastvrijheid en hebben afscheid van elkaar genomen. Op de terugweg in de bus was het wel een beetje stil geworden..     

We hebben geprobeerd u een kleine impressie te geven van deze dag.

Vriendelijke groeten,
Gerrit Jan en Johannes