Zaterdag 16 juli avond
Vroeg in de morgen voor de hanen begonnen te kraaien gingen de wekkers van de deelnemers werkvakantie Samarita af.
Tegen 4.00 uur verzamelde zich een groep gapende en uitrekkende strijders în de zaal van de Ger Gem Rhenen, waar ds. F. Mulder de werkvakantie opende met Psalm 51.
De autorit naar Dortmund verliep zonder problemen.
Bepakt en bezakt stapten wij spieren rekkend het vliegveld binnen. In de overvolle vertrekhal werden er in de haast nog koffers nagekeken. Vol goede moed sloten we aan in de 1e rij voor het inchecken van de bagage. Daar liep Maurits tegen het probleem aan dat de boeking voor zijn trombone niet goed was gegaan en deze ging weer mee naar Nederland met de ouders van Thirza.
Daarna sloten wij ons aan in de 2e rij, de douane. Toen wij na ruim 3 kwartier eindelijk allemaal gefouilleerd en door waren, waren de controleurs de groep dollende Nederlanders meer dan zat.
Na de laatste paspoort controle liepen we eindelijk het vliegtuig binnen. De spanning was te voelen, maar toen het vliegtuig in de lucht hing kreeg iedereen de praatjes terug.
Na een vlucht, met af en toe een schommeling, van ruim 2 uur kwamen wij veilig aan in Sibiu.
Toen we uit het vliegtuig gestapt waren moesten we naar binnen voor een laatste paspoort controle. Ik ( Margrethe ) wilde mijn paspoort pakken uit mijn portemonnee en tot mijn schrik was ik deze kwijt. Ik heb mijn tas 2 keer doorzocht, maar mijn portemonnee zat er echt niet in. De rest van de groep ging al door het controlepunt en ik bleef achter met Jaap en Maurits. We vroegen hulp bij beveiliging en die controleerde het vliegtuig voor ons, zonder resultaat. Het vliegtuig vertrok korte tijd later naar Dortmund. Dus ik mocht Roemenie niet in. Na een overleg met de controleurs hebben we de Nederlandse ambassade gebeld om te vragen of ik een tijdelijk ID of paspoort aan kon vragen, maar deze was gesloten, dus dat feest ging niet door. Toen werden we door verbonden met de Hongaarse ambassade en deze zou een fax versturen naar het vliegveld van Sibiu om te laten zien dat ik echt de persoon was die op de foto stond, want ik had wel een foto van mijn paspoort bij me. Dat ging alleen wel dik twee uur duren werd gezegd, dus wij probeerden heel netjes ons geduld te bewaren, en we werden op een stoel neergezet met een glas water en de mensen daar waardeerden het zeer als wij onze mond dicht hielden werd ons gezegd.
Ondertussen werden er heel wat telefoontjes gepleegd, want als die fax niet geregeld kon worden zou ik terug naar huis moeten.
Na dik twee uur wachten kwam eindelijk de fax binnen en werd deze goedgekeurd en mocht ik doorlopen. Toen belde Jouke mij op om te zeggen dat mijn portemonnee gevonden was in Dortmund, omdat deze gewoon in het vliegtuig had gelegen. Al die stress voor niks. Als de stewardessen even goed gekeken hadden was er niks aan de hand geweest.
Eindelijk buiten zaten we nog even op een terrasje bij de groep die zo lief waren geweest op ons te wachten en gingen met bij Jozef in de bus naar het bejaardentehuis van Ilona.
Buiten het vliegveld genoten wij allen van ons ongeplande rustmoment.
Na neergestreken te zijn op een terrasje genoten wij van het heerlijke Roemeense weer. Onder het genot van verfrissende drank kwamen wij vast in vakantie stemming. We maakten het ons gemakkelijk en werden er vast boodschappen gedaan.
We aten om zeven uur heerlijk în het bejaardenhuis. De kok zette aardappels, kipvlees en een salade op tafel en als toetje ijs. Nu gaan we onze spullen uitpakken, relaxen en ons voorbereiden op de zondag! Slaap lekker! Groetjes van ons allemaal.
Magrethe en Cor
Lieve mensen,
De stress was zelfs in Nederland voelbaar vandaag; gelukkig is het paspoort-probleem goed afgelopen na een extra ritje Rhenen-Dortmund!
Sterkte met de opstart van de werkzaamheden en al het uitzoekwerk: een hele klus! We leven op afstand mee…
Rust vannacht eerst maar goed uit. Goede en gezegende zondag morgen en fijne, gezellige dagen met elkaar!
Hello dear people,
Heel de dag heb ik aan jullie lopen denken, en hoe stom ik ben geweest om niet nog een keer mee te gaan. Volgens mij heb ik toch wel een beetje het ‘Roemenie-virus’ opgelopen. En nu heb ik ook direct ervaren hoe het is om uit te kijken naar een dagverslag. Leuk om jullie eerste belevenissen te lezen! Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen! Dat moet wel een opluchting zijn geweest. En heel leuk om die (inmiddels bekende) mensen (weer) te ontmoeten. Bij deze wens heel veel plezier en gezelligheid! Maar dat komt vast goed! En natuurlijk ook een gezegende zondag! En voor maandag alvast veel succes met de werkzaamheden!
Welterusten!
Groetjes, Mariel
Beste mensen,
Fijn om te weten dat jullie veilig aangekomen zijn. Best jaloers en ook wel heimwee naar die mooie plek!
Wat een spanning, al gelijk aan t begin. Maar fijn dat t goedgekomen is
Geniet ontzettend van alles wat jullie zien en meemaken. T is zeker waardevol. Een goede zondag toegewenst. We wachten weer op t volgende verslag! Liefs van ons! En een hartelijke groet aan Ilona!