Woensdag 31 juli
Hallo allemaal,
De allerlaatste werkdag begon vandaag voor enkelen al vroeg. De jongens waren om zeven uur al druk aan het hakken en slijpen. In het nieuwe bejaardentehuis, waar ze bezig waren met het aanleggen van de elektriciteit, stond nog veel op de planning. Het was een race tegen de klok om alles op tijd af te krijgen.
Na het ontbijt om 8 uur is ook de rest aan de slag gegaan. De meiden gingen de laatste dingen afronden op de eerste verdieping van het bejaardentehuis. Voor de middag waren ze klaar met het schilderwerk, er moest alleen nog worden schoongemaakt. Ondertussen heeft Bert de laatste hand geslagen aan het systeemplafond. Alle oudjes waren ons zeer dankbaar, dat bleek wel uit de liefdevolle non-verbale communicatie.
De projecten die in totaal zijn afgerond, zijn als het volgt:
De jongens hebben in het nieuwe bejaardentehuis Casa Diaconala elektriciteit aangelegd. De begane grond en de eerste en tweede verdieping van het gebouw zijn klaar om te stucken. Het enige wat niet is gelukt in deze tijd is het plaatsen van de meterkast in de kelder.
Bij het straatkinderhuis Pici Haz is de buitenkant opgeknapt. De dakgoot is geverft, de gevel is gespoten en de kozijnen zijn geschilderd. Daarnaast hebben Gerlinde en Lisette nog wat speelgoed en snoep achtergelaten voor de kinderen.
Tot slot zijn de muren van de grote hal in het bejaardentehuis gesausd en zijn de raam- en deurkozijnen geschilderd en is er een systeemplafond ingelegd.
Dit is in het kort een weergave van het werk dat we deze vakantie verricht hebben, maar er is natuurlijk niet alleen maar gewerkt. Zo zijn we zaterdag naar de zoutmijn geweest en hebben we gezwommen en hebben we vandaag de vakantie afgesloten met een lekkere barbecue. Dit heeft Ilona voor ons geregeld. Het eten was heerlijk en er waren ook nog enkele sprekers. De avond begon met een bedankwoord van Ilona richting ons als werkgroep, waarbij we allemaal een kleinigheidje gekregen hebben. Daarna heeft Jaap namens ons Ilona bedankt. Dit werd vertaald door de Nederlands sprekende dominee zodat Ilona dit kon verstaan. Deze dominee (Lorincz Istvan) heeft ons tijdens de maaltijd nog het één en ander verteld over de geschiedenis van Hongarije en Roemenië. Het voelt voor hem, als Hongaar, als een diepe wond dat zij onder de Roemenen leven. Ze willen graag hun eigen identiteit bewaren, door onder andere te strijden voor hun eigen scholen. Deze situatie is vergelijkbaar met Marokkanen die in Nederland wonen.
Na de barbecue zijn wij begonnen met het schrijven van het dagverslag. Deze vakantie sluiten wij af met een bonte avond dus wij nemen gauw afscheid om hier deel aan te gaan nemen.
Tot morgen in Nederland!
Lisette en Gerlinde
