Vrijdag 13 augustus
De laatste dag in Bogata is voorbij!
Een dag waar alles anders liep zoals gepland.
Vroeg in de morgen, toen wij nog op 1 oor lagen, waren Gerwin en Wilko al bezig om de lambrisering af te maken in de eetkamer. De eetkamer was de laatste kamer die nog afgemaakt moest worden. De planning was om tot 11 uur te werken en dan de koffers in te pakken.
Om 11 uur was het hele huis kant en klaar en konden we met een voldaan gevoel de deur achterons dichtdoen! Ezster was heel erg blij met het resultaat.
Reinier en Bert hadden de laatste werkzaamheden langs de kerk afgemaakt, de steiger mocht TOCH WEL afgebroken worden, ze hebben dan ook de laatste beton platen los kunnen halen.
Ook branden allen lichtjes en draaien de wasmachines weer op volle toeren, dit door Bart zijn grote enthousiasme en handigheid in het herstellen van elektrisch apparatuur.
Tring… tring…, ja hoor daar ging de telefoon! Met de vraag of we wilde helpen met het hooien, grote verontwaardiging ontstond er in de groep. We zouden om 12 uur hier vertrekken en dit liep nu helemaal in de soep. Na enig overleg besloten we met z’n alle te gaan zodat we snel klaar konden zijn, toen Karoly na enige tijd aan kwam met zijn Dacia propte we deze vol met zoveel mogelijk mensen maar de dames werden helaas geweigerd, want tja hooien is toch niet voor de vrouwen!!
De groep die achterbleef werd in de wacht gezet, er was nogal verwarring of ze nu wel of niet konden gaan helpen. Er werd heel wat heen-en-weer gebeld tussen Bert- Pieter en uiteindelijk Karoly. Nadat de karren werden volgeladen moesten ze ook nog worden gelost. Dat hebben we gelukkig kunnen beperken tot 1 keer.
Er werd flink achteruit de keel gegromd. We susten de heet hoofden , en na.. overleg werd besloten de hooibalen te gaan lossen. We propten ons weer in de auto, die bestuurd moest worden door de zoon van de dominee, zonder rijbewijs! Alles kan blijkbaar. Na een hilarische en angstige rit , zijn we bij de hooischuur aangekomen. De karren werden gelost, en zo kwam er een einde aan deze hete en verhitte middag . Na 7,5 uur vertraging zijn we eindelijk weer in Bogata aangekomen. De moed en volharding werd geprezen.
Geschreven door Bert en Erika