Stof tot nadenken
Terwijl wij nog op één oor lagen, waren de Oekraïnse mensen al hard aan het werk. Sommigen om ons ontbijt te verzorgen, anderen zorgden ervoor dat de watermeloenen water kregen. Een heel karwei als dit handmatig gebeurt!
Deze morgen werden wij verrast met gebakken broodjes met ei en hagelslag uit Nederland. Na het ontbijt deden we een korte bijbelstudie over Gideon de strijdbare held, die overwon door Gods kracht. Gideon voelde zich niet bekwaam tot zijn roeping, maar mocht het van de HEERE verwachten. U ook?Nog meer stof om over na te denken.
Zijn eerste taak was het altaar van de Baäl in stukken hakken. Vervolgens bouwde hij zelf een altaar tot eer van God, want Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen!
Hierna kleedden wij ons weer om, zodat we hard aan de slag konden gaan: Oude en inmiddels stoffige kleding en uiteraard onze stalen neuzen.
Het kostte heel wat stof tot nadenken om te begrijpen hoe de Oekraïnse mensen de oprit wilden afbreken. Daarnaast kostte het extra veel bloed, zweet en stof om dit handmatig te doen, aangezien de voorzieningen in Oekraïne niet te vergelijken zijn met de Hollandse. Na verloop van tijd werden er toch machines (Kangoos) ingezet om de voortgang te bevorderen. Wanneer er toch dames mee hielpen met dit werk stonden de Oekraïnse mannen letterlijk met hun handen in het haar.
De dames kregen minder zware taken, dat deed heel wat stof opwaaien. ‘Wij kunnen ook mannen-werk hoor’. De mannen in Oekraïne vinden het een belediging als vrouwen / meiden het zware werk doen. Zij hebben achting voor het ‘zwakkere vat’. De dames kregen drie taken aangewezen: schuren, schilderen en zeven. Het zeven was een verhaal apart: De stenen moesten van het zand worden gescheiden, zodat het zand gebruikt kan worden bij het maken van cement.
De eigenschap die hierbij heel belangrijk is, is samenwerking. Een grote rechthoekige zeef werd door twee personen vast gehouden. Vervolgens telden we, onder leiding van een meisje van een jaar of acht, tot tien in het Hongaars: egy, kettö, három, négy, öt, hat, hét, nyolc, kilence, tiz en ondertussen viel al het zand er uit. Bij de tiende tel gooiden we het grind apart van het zand op de grindhoop.
Rond een uur of één was het tijd voor de lunch. Hier is het de gewoonte dat men twee keer per dag warm eet. Het voorgerecht was heerlijke groentesoep. Sommigen vonden het hoofdgerecht (bruine rijst met draadjesvlees) net ‘koeienvoer’, anderen vonden het zuuuuper lekker en aten de hele schaal leeg. Dit met gevolg dat de schaal weer bijgevuld werd. Het toetje was een soort tompoucecake.
Na het middageten staken we de handen weer uit de mouwen: we gingen verder waar we vanochtend gebleven waren. Inmiddels konden we met negen kwasten tegelijk verven; er werden kilometers geverfd. Aan het einde van de middag was al het houtwerk zuuuuper goed geschilderd.
Tussentijds konden wij de vitamientjes op peil houden, omdat we veel stukken watermeloen, perzik, appels en druiven aangeboden kregen (uit de eigen tuin).
Één van de dominees was op het dak te vinden: Met een aantal anderen is hij vast begonnen om de panlatten op het dak vast te timmeren. Hier werd goed aandacht aan besteed en men wilde dat het precies zou gebeuren.
Begin van de avond aten we iets wat we in Holland ook kennen: Spagetti met heerlijk vlees en kaas. Vervolgens kregen we weer watermeloen. De lokale bevolking gaat voor ons door het stof: Wij mogen namelijk zelfs niet (volgens onze Hollandse gewoonte) de tafel afruimen na het eten.
‘s Avonds was het weer tijd voor iets stoffigs. Achter het gebouw waar wij slapen is een volleybalveldje. Het Oekraïns meisje rende om ons heen tijdens het volleyballen en dat zorgde voor veel opwaaiend stof. Al met al was het een er leuk potje volleybal. Anderen verkenden ondertussen de omgeving en werden verrast door de mooie natuur. Een afwisselend landschap: Hoge bergen, maïsvelden, veel druivenstruiken, een dorpje met een kerkje en glooiend landschap. Weer anderen poetsten het stof van hun lichaam.
In de loop van de avond zaten we weer in groepjes bij elkaar en vervolgden we de Bijbelstudie van vanmorgen. Mooi om met elkaar zo over Gods Woord na te denken en over de essentie van ons leven.
De avond sloten we af bij het kampvuur, dat inmiddels al een vast ritme is geworden.
Dit keer een blog wat langer van stof, hopelijk leest u het met veel plezier!
2 reacties op “Stof tot nadenken”
Geef je reactie
Wat een belevenissen…en mooi om te lezen hoe jullie met elkaar in gesprek gaan..waardevol.
Leuk om je zo goed bezig te zien tom