Op bezoek bij de Grannies en de laatste loodjes
Dag allemaal, terwijl iedereen druk aan het werk is hebben wij (Thirza, Thabitha, William, Annette, Annelie, Jos en 2 Roemenen Angela en Elisabeth) Grannies bezocht. Dit houdt in dat we voor 13 mensen een pakketje eten hebben, die rond moesten gedeeld worden. Deze mensen wonen ruim 5 kwartier van Oradea vandaan.
We hebben met elkaar 4 oudere oma’s ofwel de ‘Grannies’ bezocht. De resterende 9 pakketjes werden bij iemand uit de kerk in de buurt gebracht.
We willen kort iets vertellen over deze 4 bezoekjes:
Bezoek 1:
Het eerste huis waar we langsgingen was best heftig! We gingen langs bij een broer en zus. Zus Rosa was 62, en had een beperking. Ze kon wel mensen verstaan en begrijpen, maar kon zelf geen woorden vormen. We hebben ons erover verwonderd over hoe blij zij was, ondanks dat 3 weken geleden haar moeder was overleden. Aan de andere kant van het huis lag haar broer in een kamer, die terminaal was. Hij had een enorme tumor in zijn nek, en had daar niet de juiste behandeling voor. Hij was te ziek om te praten. Voor Rosa hebben we een lied gezongen en voor haar gebeden. Het was een erg ingrijpende ervaring, maar tegelijkertijd ook heel waardevol.
Bezoek 2:
Na het moeilijke bezoek bij de broer en zus, bezochten we een totaal andere oma. Ze was een fitte vrouw die goed zorgt voor haar tuin, ze werkt hard en kan moeilijk stilzitten. Iedere ochtend staat ze om 5 uur naast haar bed. Haar dochter die er op dat moment ook is geeft ons verassend genoeg een stevige (haha) nek massage.
Bezoek 3:
Na bijna een uur bij oma en dochter gezeten te hebben, kwamen we in een klein huisje. Weer een hardwerkende oma, die goed zorgde voor haar dochter die al 24 jaar verlamd op bed ligt door een spierziekte.
Bezoek 4:
Hierna bezochten we een oude vrouw. Als je haar zou moeten omschrijven zou je dat kunnen doen als een typische Roemeense oma uit een boekje. Ze was arm, had last van haar hart en leefde met bloedarmoede. Lezen ging steeds moeilijker. Dus leest ze 1 Bijbeltekst per dag. Vroeger las ze allerlei geestelijke boeken van mensen in de buurt. Met haar hebben we gezongen, omdat ze dit nog wel kan en daar erg van geniet.
Project 2
Onze laatste klus dag begon met een stapelbed kopen. Dit was nog een hele zoektocht want blijkbaar zijn die niet zo gebruikelijk in Roemenië. Uiteindelijk 1 gevonden. Aangekomen bij het project gingen twee mensen de laatste plinten plakken en de andere twee het stapelbed in elkaar gezet met hulp van de kinderen voor wie het bed bedoeld is. Nog een keertje naar de winkel en toen dezelfde kinderen meegenomen. Rondjes met ze gereden op de winkelkar dat vonden ze erg leuk. Terug bij het huis nog schoongemaakt met behulp van de moeder van het gezin. Laatste dingetjes afgemaakt. De opa van het gezin heeft nog met ons gebeden en via de vertaal app hoorden we later hoe dankbaar ze ons waren.
De laatste dagen is er hard geklust bij project 3. We konden niet zo snel werken als we zouden willen, omdat één van de twee kamers volstond met alle meubels. In de andere kamer kon goed doorgewerkt worden, maar in de volgepropte kamer moest er gewerkt worden met minder dan een meter werkruimte, wat voor behangen en verven niet ideaal is…
We moesten veel dingen doen op hoogte en het enige wat we daarvoor konden gebruiken waren een oude tv en een wankele tafel, dat is een hele uitdaging.
Zaterdag zijn we bezig geweest met het leggen van de vloer, behangen en verven. Maandag zijn we om 7 uur alweer begonnen en zijn we tot half 8 ’s avonds doorgegaan, een pittig dagje. Tussendoor kwamen de mensen van project 2 even kijken en helpen, wat best krap was, maar erg gezellig. We hebben veel werk verzet: vloeren en plinten gelegd, muren geverfd, deuren ingekort, een stapelbed in elkaar gezet, alle rommel weggebracht en de kamer opnieuw ingericht. Uiteindelijk is alles klaargekomen en het heeft een gelukkige glimlach opgeleverd van de bewoners, daar deden we het voor!
We kijken terug op een mooie klus bij dit lieve gezin. We waren verwonderd over hun vrijgevigheid, want ondanks hun armoede stond er altijd veel lekkers voor ons klaar, wat we eigenlijk niet mochten laten staan. De kinderen waren ontzettend gelukkig met hun nieuwe stapelbed en vooral het meisje was onder de indruk van de roze muur in de woon-/slaapkamer. We zijn dankbaar dat we dit hebben kunnen doen en op tijd klaar zijn gekomen. Na de klus werden we beloond met een heerlijke, speciaal voor ons opgewarmde maaltijd en hebben we genoten van onze welverdiende rust.
Geef je reactie
