Donderdag 4 augustus
Jó estét* lezers aan het thuisfront!
Vandaag was de tweede werkdag in het warme Marosbogát. Het opstaan was voor iedereen wat moeilijker dan het naar bed gaan gisteravond, maar na een paar slokken koffie en een stevig ontbijt, gingen we weer hard aan de slag. Henrik en Johan gingen verder met het vastzetten van de speeltoestellen en Alieke, Mariska, Dirk, Wouter en Gerrit gingen deze verven en lakken. Het lakken moest met één pot lak gebeuren en dit bleek genoeg voor maar twee van de vier toestellen. De ene helft is nu nog licht en de andere helft ziet er al uit als nieuw. Dat wordt nog een ritje naar de winkel. Het vastzetten hebben de mannen een paar keer moeten oefenen, maar aan het eind van de middag zagen we het mooie resultaat. Nu de kinderen nog!
Boven gingen Wouter, Willemieke en Dorise verder met het leggen van de vloerbedekking. Dat hebben zij trouwens toch maar op een Nederlandse manier gedaan; onder de plinten en in een symmetrische vorm. Afgezien dan van het afwerken van de randjes, die hebben ze bij gebrek aan het juist afwerkmateriaal maar afgebrand met Geert-Albert’s aansteker. Omdat Jouke, Wilko, Geert-Albert en Reinier de trap aan het plaatsen waren, konden de werkers boven een tijdje niet naar beneden en begonnen ze met schrobben van de plavuizen op de overloop. Ze hadden gisteren het één en ander aan waterverf gemorst, dus dat wilden ze er gisteren afschrobben. Tijdens het schrobben bleek dat je door de viezigheid die erop zat, een schaakbord van de vloer kon maken. Dit hebben ze toch maar niet gedaan, maar ze hebben het meubilair wat er stond naar de badkamer verhuisd en de vloer eens grondig met chloor onder handen genomen. Dit werd een compleet waterballet, waardoor ze ‘noodgedwongen’ niet konden eten, terwijl de rest allemaal al lang aan tafel zat. Zij aten ‘pasta Italiano’ (Marika – de kokkin), met brood en een koolsalade. Toen de schrobbers klaar waren met schrobben, bleek er geen trekker te zijn, dus hebben ze het ergste met de dweil weggewerkt en het water verder laten verdampen, terwijl zij ook gingen eten.
De trap was inmiddels al geplaatst, maar omdat – zoals eerder voorgekomen – er gebrek was aan de juist materialen en omdat hamers, zagen en boren continu heen en weer gesleept werden, duurde dit wat langer. Uiteindelijk werd deze de trap ook vastgezet, de boorgaten geplamuurd, de vloer opgepoetst en meubels weer teruggezet, en daarmee is boven zo goed als alles klaar voor vandaag.
Buiten werden de palen van de schommel met cement vastgezet, waar alleen Reinier vertrouwen in had omdat hij voor cementmolen speelde. Omdat de rest niet zoveel meer te doen had, namen ze de uitnodiging van een paar jongeren uit het weeshuis aan om een waterballonnengevecht te houden. Daardoor bleef Marika maar dweilen binnen, maar ze vond het niet erg, want ze lag helemaal in een deuk.
Vanavond hopen we bij de ouders van Marika op visite te gaan. We zijn daar vorig jaar ook geweest en zijn benieuwd hoe de zelfgemaakte wijn nu smaakt.
A holnapi! **
Groetjes namens de rest,
Dorise
* Goedenavond
** Tot morgen
