De vlag uit
Project mantelzorgwoning
Vandaag zijn we verder gegaan met isoleren helaas zat het weer niet zo mee en moesten de meiden even creatief zijn en hebben ze zelf een regenpak gemaakt.
Boven op de zolder zijn ze bezig geweest met de voorgevel. Er is nog een raam geplaatst. De vlag is inmiddels ook opgehangen onder toeziend oog van Julian.
Omdat vandaag de laatste werkdag al was aangebroken hebben we ook de spullen weer allemaal opgeruimd en schoongemaakt.
Project loze leiding
Vandaag de laatste dag dat wij als groep werkzaam zijn op het project. Er stond al een middagprogramma gepland waarvoor we op tijd klaar moesten zijn. In de verloren tijd hebben we de laatste spullen opgeruimd. Vandaag stond voor Allard en Sjoerd op de planning om de kozijnen luchtdicht op te leveren. Toen dit punt voldaan was, was er nog precies genoeg tijd over om de kamer van de jongen voor de eerste keer te sausen. Jeannette en Leanne hebben weer een slag geslagen met het tegelen. Hierbij moest eerst een gedeelte losgehaald worden, dit was namelijk nog niet in verstek tegen de muur geplaatst. Ook moesten er van de muur van gister nog een aantal tegels opnieuw geplakt worden. Jordy heeft de laatste hand geslagen aan het dichtmaken van de pomp en heeft daarnaast wat hand en spandiensten verricht.
Vandaag stond er op de planning om samen met Jozef en Ilona naar het dorpje ‘Şăuşa’ te gaan. Om daar een grote familie (totaal 21 kinderen en ouders) te voorzien van eten. Toen we het grasveldje, wat we voor het gemak maar een erf noemen, opreden, renden de kinderen al rond. Ook de ouders kwamen naar buiten. Nadat we begroet waren, begon de familie met het uitladen van het voedsel. De kinderen hielpen goed mee. In de tussentijd was de mevrouw (met het Syndroom van Down) bezig om iedereen een hand te geven en te begroeten. Na het uitladen namen we een kijkje in de huisjes en op het kleine erf. Het waren 2 kleine gebouwtjes met in het ene huisje 1 en in het andere huisje 2 slaapkamers, die bestonden uit 2 slaapbanken of bedden, een klein keukentje en hal. Het zag er vrij netjes, maar ontzettend armoedig uit. Nadat we de familie toegezongen hadden met psalm 25:2 en 42:5, baden we met elkaar voor de familie. Waarna we in de bussen stapten om weer terug te rijden naar Târgu Mureș. Het was een klein bezoek met een grote indruk. De armoede die we daar tegenkwamen laat ons wel zien hoe rijk we zijn, en dat er nog zoveel mensen op de wereld zijn, waar het niet vanzelfsprekend is om elke dag o.a. eten en drinken te krijgen.
Geef je reactie
