Dagverslag 16-08

Jó Estet,

Familie Feteke:                                                                                                                                                                       Vanmorgen werden we weer met een hartelijk welkom ontvangen. De familie heeft heerlijk geslapen op de nieuwe bedden. Belu sliep nog hij was niet helemaal lekker. Wij hebben de taken verdeeld en zijn begonnen, Rieneke Jacolien, Alinda zijn bezig gegaan met de hal daar moesten de kozijnen nog gedaan. Manilla is bezig gegaan met de kozijnen buiten. Ook Herbert heeft ons vandaag gelopen met het keukenblok die is nu ook helemaal klaar. Rieneke heeft de lampen opgehangen in de slaapkamer en keuken met hulp van meneer des huize. Morgen hopen we de laatste puntje op de i te zetten. Monica heeft de hele kledingkast ingeruimt met kleding.

Familie Nagy:                                                                                                                                                                               Vandaag zijn Joanne, Jolienke, Marnick en Marnix bij de familie Nagy geweest. We zijn vanmorgen begonnen met het plakken van de plinten in de kamer waar al eerder laminaat gelegd was. Ook is het plafond in de hal afgemaakt. Het ziet er nu weer strak uit! Vervolgens hebben we in de hal de muren en het plafond geverfd. Het is mooi om te zien dat we de mensen steeds meer leren kennen. Al krijgen we nog steeds hele verhalen te horen in het Hongaars! We bouwen toch een band op met deze mensen. Ze worden steeds vrolijker en zien er naar uit om ons de volgende dag weer te zien.

Familie Szabó:                                                                                                                                                                                        Op dit project kwamen Nathalie, Jolien, Caroline en Naomi weer om te helpen om de hal te verven. We werden weer hartelijk welkom geheten en Szilvia had al de kleur uitgekozen, ze wou graag roze. De kleur roze vinden veel mensen in Roemenië erg mooi. Eva, de moeder van Szilvia hielp ons met de verf mengen. Het was erg gezellig met ons team, we zijn goed op elkaar ingespeeld. Tussen door kregen we heerlijke pannenkoeken met abrikozen jam. Alle muren hebben een likje verf gekregen. Imre, Szilvia en Eva hebben ons erg goed geholpen, na het verven zijn we lopend naar de pastor gegaan in Paleu. We konden daar gebruik maken van de toilet en kregen drinken en chocola. Ook hebben we gezellig gepraat met de pastor. Daarna gingen we na de familie Sipos, de familie van Imre. We hebben de oma van Imre ontmoet, het was een lieve vrouw. We zijn natuurlijk even op de foto met elkaar geweest. En Imre heeft ons de tuin laten zien. Het was een grote tuin, er was ook een hooiberg. Ze hadden hondjes, kippen, paard en een koe. Ze hadden ook een waterput, het was leuk om te zien hoe diep het was en hoe het werkte. We genoten erg van Imre en Szilvia, want het zijn lieve kinderen. Toen was helaas het moment aangebroken dat we afscheid moesten nemen van Imre en zijn oma. Daarna gingen we naar een familie, het was een moeder met twee zoons. 1 van de zoons is verstandelijk gehandicapt met een niveau van een kind van twee jaar. De andere zoon zorgt voor zijn moeder en zijn broer. Het was een shock om te zien hoe arm deze mensen waren, ze hadden eigenlijk niks.  De kleding zat vol gaten. Toen wij weg wilde gaan, wilde de man 15 lei (ong. €3,50) aan ons geven voor een ijsje. Hij was zo blij dat we even langs kwamen en hun aandacht gaven. Met veel moeite konden we hem duidelijk maken dat wij echt geen geld wilde aannemen maar dat ze het zelf moesten houden. Voor deze mensen is 15 lei hun hele maand salaris. We liepen daarna weer naar het huis van Eva, diep onder de indruk. Zoveel armoede maar dan alsnog het laatste geld aan mensen geven die hij niet kent en maar 10 min binnen zijn geweest. In Nederland kunnen we hier nog heel veel van leren. Eenmaal bij Eva kregen we nog wat drinken en pannenkoeken. Ook hebben we haar met gebaren en woordjes Hongaars proberen duidelijk te maken dat ze morgen bij ons in Julia Home mogen komen eten. Uiteindelijk werden we door Corrie opgehaald en daarna was het echt afscheid nemen. Eva was ons zo dankbaar dat we een dikke knuffel en drie zoenen kregen. Ze bedankte ons met tranen in de ogen. Ook wij liepen enigszins emotioneel naar de bus, met het besef dat aan alle mooie dingen een einde komt. Gelukkig zien wij ze morgen nog een keertje.

Granny project:                                                                                                                                                                                 Vandaag gingen we met Arie, David, Lennart en Niels naar de granny’s. Na een autorit van 62 km kwamen we bij de eerste granny aan. Het was een oprechte, lieve moeder van 80 die een gehandicapte dochter van 60 jaar oud, verzorgt. Hoe deze moeder en dochter met elkaar spraken kunnen we echt wat leren. Ze lieten ons op een hartelijke wijze een kijkje in hun leven nemen. Moeder is hard werkende, maar toch ook een ondeugende vrouw. Haar dochter vertelde dat haar broer naar de winkel was. Van deze tijd maakte moeder graag gebruik om tegen de wil van haar zoon de deur te schilderen. Nu was haar dochter bang dat haar zoon kwaad werd op zijn moeder, maar ze dacht dat het nu dat wij er waren het mee zou vallen. Tijdens ons bezoek kwam inderdaad haar zoon binnen maar zei niets over het prachtige schilderwerk. Wel vertelde hij met een zekere trots hoe slim zijn zus was. Als hij de tijd voor de bijbelstudie vergat herinnerde zijn zus hem eraan. Ook wist ze precies waar hij dingen neer legde, als hij het vergat kon zij het hem vertellen.

Hierna hebben we meerdere Granny’s bezocht om hun even uit de sleur van alle dag te halen en hen een luisterend oor te bieden. Hierbij kwamen echt schokkende verhalen naar boven: 19 jaar in bed liggen vanwege een ziekte, 20 jaar leven als weduwe zonder kinderen, ziektes, moeite, eenzaamheid en de moeiten van het ouder worden door aanwezig te zijn en te luisteren naar hun verhalen proberen we hen weer wat moet te geven om door te gaan. interesse te tonen en een voedselpakket af te leveren. Op vrijwel elk adres wat we bezochten hebben we één of meerdere psalmen gezongen. Bij het zingen van de psalmen viel de taalgrens vaak weg. En werd er bij verschillende warme verbondenheid gevoeld. Zeker bij die weduwe waar we psalm 25:8 zongen, bewogen zij ze dat dit vers haar leven was. Het was ook die vrouw die zo veel verdiet had dat ze niet naar de kerk meer kon gaan. Door het slechte zicht kon ze ook niet meer uit de bijbel lezen. Hoe pijnlijk is het om dit te horen, hoeveel verdriet licht hier achter. Gelukkig komt er elke avond een buurmeisje van 14 bij haar uit de bijbel lezen.

Eten in een dorpswinkel is hier zeker aan te raden. Voor ongeveer €4,50 konden we met vijf personen eten. En de vriendelijke dame uit de winkel kwam nog drinken en een dessert brengen. Een fooi geven was werkelijk uit de boze, wonderlijk dat deze mensen zich niet druk lijken te maken om geld. Wat ze wel belangrijk vond was dat we volgend jaar weer terug komen.

 

Vanavond zijn we nog met elkaar naar een meer in Paleu gereden waar we een bonte avond hielden. Het is niet helemaal de laatste dag maar morgenavond is er geen tijd voor want dan komen alle gezinnen bij ons eten. Het was een gezellige avond waarin heel wat werd afgekletst met hier een daar een bekertje wijn en chips. We deden nog kort een spelletje om te kijken of we elkaar wel een beetje konden of dat we nog wat van elkaar moesten weten. Op weg terug naar huis werd het busje met David achter het stuur aangehouden door de politie. Hij moest wel even een blaastest doen of hij alcohol op had, maar gelukkig was hij bob en had hij 0,0% alcohol op. Daarna snel richting Julia Home waar we  de dag met elkaar beëindigde.

Viszonlátástra

Één reactie op “Dagverslag 16-08”

  1. Voor jullie allemaal,
    Heel fijn om iedere keer jullie ervaringen te lezen en weer prettig als we wat van jullie hoorden.
    We hopen dat jullie een voorspoedige terugreis mogen hebben .
    Groeten voor jullie allemaal van familie Meerkerk

Geef je reactie