Reisverslag noodhulp Oekraine

Na een tijd van voorbereidingen voor deze reis naar Rivne en Berehove zijn we vrijdagnacht 25 november om 03.00 uur vertrokken vanaf het huis van Hans Boot. We hebben de Heere gebeden om Zijn bescherming en bewaring. Na een zeer voorspoedige reis van ruim 1300 kilometer arriveerden we om 17:15 uur in Lublin in Polen. Dit is een stad op ongeveer 70km van de grens met Oekraïne. Hier besloten we eerst boodschappen te gaan doen bij 1. Leclerc supermarkt. Dit hebben we gedaan om niet te zwaar beladen door Duitsland te rijden. We kochten hier onder andere luiers, suiker, macaroni en vele andere houdbare producten. Deze boodschappen hopen we op een later moment af te leveren in Oekraïne.

Rond 18.30 uur komen we aan in ons hotel, waarna we omstreeks 19.00 uur aanschuiven voor een heerlijk diner. Tijdens de maaltijd bespreken we de reis en kijken voorzichtig vooruit naar de dag van morgen. Rond 21.45 maken we in het besneeuwde Polen een heerlijke avondwandeling van ongeveer 4 km. Na een goede nachtrust zitten we die morgen om 7.15 uur aan het ontbijt, waarna we vertrekken richting de Oekraïense grens. Vlak voor de grens tanken we en plakken de stickers met het rode kruis op onze bussen. Uiteraard vullen we ook een aantal jerrycans met “reservepetrol” voor het geval we in Oekraïne zonder benzine komen te zitten.

Rond 10:45 komen we bij de grens met Oekraïne aan, waar de controle van het papierwerk etc. kan beginnen. Gelukkig zijn we voorzien van de juiste documenten en paklijsten. Deze komen goed van pas bij de douane. Tevens hebben we uitnodigingspapieren gehad van de verschillende instanties waar we naar toe hopen te gaan. Dit is essentieel om met al deze goederen de grens te passeren. We hebben ook een aantal kinderbijbels en andere Bijbelse lectuur meegenomen. Deze zitten netjes weggewerkt tussen de winterkleding die we volop mee hebben genomen. Gelukkig zijn we na enige controle en te lang wachten rond 12.15 (13.15 in Oekraïne) de grens definitief over gestoken.

Na een schitterende, bosrijke (met sneeuw bedekte) route komen we rond 15:45 aan Rivne. Onderweg passeren we een aantal “roadblocks” waar militairen zo nu en dan auto’s controleren.

We brengen eerst onze spullen naar ons hotel, waarna we naar het “kerkelijk bureau” van de gemeente in Rivne rijden. Hier worden we hartelijk ontvangen door de verschillende vrijwilligers (waaronder een aantal vluchtelingen). Hier laden we een groot aantal goederen uit zoals dekbedden, matrassen en winterjassen. Met de hulp van de vrijwilligers verloopt dit zeer voorspoedig. Het is de bedoeling dat via dit “tussenpunt” zoveel mogelijk wordt gedistribueerd naar vluchtelingen en andere “arme” mensen.

Hierna vertrekken we met 2 auto’s om een aantal vluchtelingen te bezoeken.  Inmiddels is het echt donker geworden en merken we voor het eerst echt wat van de gevolgen van de oorlog. Het is aardedonker in een stad zonder straatverlichting en beperkte stroom. Het blijkt dat de meeste huishoudens gemiddeld 2 tot 4 uur stroom hebben in Rivne. Dit blijkt ook in het gebouw waar een groot aantal vluchtelingen verblijven. Met zaklampen begeven we ons door de gangen om enkele vluchtelingen te ontmoeten. Meestal hebben deze mensen een bed met een dun matras en zeer weinig spullen en noodverlichting. Het verhaal wat het meest blijft hangen is de vrouw die één oog mist en aan één kant gedeeltelijk verlamd is door Russisch artillerievuur. Daarnaast is zij een aantal malen gereanimeerd en heeft ze langere tijd op de ic gelegen. Het is een wonder dat ze nog leeft, temeer omdat ze drie maanden lang onder de grond heeft geleefd, in een metrostation in de Donetsk-regio (vanwege aanhoudende dreiging van raketaanvallen). Deze vrouw is met haar zoon en dochter in Rivne, terwijl haar man in de oostelijke regio’s van Oekraïne zijn werk probeert te doen. Ondanks alle bizarre zaken die ze heeft meegemaakt waren haren woorden: “God is goed”. Wat een indrukwekkende woorden. We hebben hun Psalm 121 vers 4 toegezongen.

Na deze bezoeken hebben we op het kerkelijk bureau heerlijk pizza gegeten met de groep vrijwilligers. Wat een saamhorigheid voelden we daar. Na de maaltijd hebben we nader kennis gemaakt met deze groep van ongeveer 25 personen. (waaronder dus een aantal vluchtelingen) Iedereen heeft zich voorgesteld en verteld wat hun functie is. Van klusjesman tot officemanager en van dominee tot eerste aanspreekpunt van de vluchtelingen. Het is hartverwarmend om te horen en te proeven wat ze allemaal doen voor de vluchtelingen en de kerk. De diepgaande vriendschappen die ontstaan zijn uit de oorlog zijn mooie gebeurtenissen. Ondanks het vele leed wat deze mensen gezien en meegemaakt hebben stralen ze een bepaald geluk uit. Hier delen we ook de meegenomen Bijbels uit. Het was ontroerend om te zien dat zoveel mensen interesse hebben in deze lectuur. Hetgeen wat overbleef wordt uitgedeeld onder de vluchtelingen die in Rivne verblijven.

Later op de avond vertrekken we met enkele vrijwilligers naar een weeshuis. Dit betreft een project van de kerk in Rivne. Hier worden jongeren opgevangen in de leeftijd van 14-20. Er hangt een zeer warme/huiselijke sfeer en we moeten zelfs onze schoen uit doen en krijgen alle 4 slippers aangeboden. Na een rondleiding door het ontzettend grote huis met heel veel slaapplaatsen gaan we in de “woonkamer” zitten om koffie te drinken en hebben de jongeren de mogelijkheid om via een tolk vragen aan ons te stellen. Het was een mooi en indringend gesprek over de kernzaken in het leven. Er werden vragen gesteld zoals: Waarom doen jullie dit werk? Wat betekent het geloof voor jullie? Waarom hebben jullie belijdenis gedaan? Hoe werkt het kerkelijk leven in Nederland? Het zijn bijzondere ontmoetingen waar onverwachte gesprekken plaatsvinden. Mooi om hier de betrokkenheid op elkaar te ervaren.

Hiermee komt het programma voor de zaterdag ten einde. Door een aarde donkere stad rijden we naar ons hotel waar we nog afsluiten met een kleine versnapering. Ook voor de inwendige mens mag gezorgd worden deze dagen.

Op zondagmorgen zitten we om 9:00 aan het ontbijt, waarna we rond 10:15 richting de kerk rijden. Om 11:00 begint de dienst bij de Rivne Church. Voor de dienst ontmoeten we een hoop mensen die we de vorige dag ook hebben gezien. Ook hier ervaren de we warme gastvriendelijkheid. Tijdens de dienst krijgen we de mogelijkheid om de gemeente te begroeten, ons voor te stellen en goede wensen uit te spreken. We doen dit alle vier en Hans voegt hier in het bijzonder nog een hoopvolle boodschap toe uit de Bijbel. Hij wenst de gemeente Jesaja 41 vers 10 toe. “Vrees niet, want Ik ben met u…Het zijn bijzondere woorden in een tijd van oorlog. Daarna zingen we de gemeente het bekende “Stille nacht, Heilige Nacht’ toe. Als blijk van waardering ontvangen we een echt Oekraïens overhemd van de gemeente.  Na deze intro preekt de dominee uit Matt 1 van 18-25 en Jesaja 7. (de tijd van Achaz) Het is de eerste Adventszondag. Uiteindelijk hebben we allemaal Immanuel nodig. (vers 14) Hij trok mooie lijnen vanuit Jesaja 7 naar de oorlogstijd van nu (koningen die tegen elkaar optrekken). Hij hield de gemeente vers 9 nadrukkelijk voor. “Indien gijlieden niet gelooft, zekerlijk, gij zult niet bevestigd worden” Hebben wij dat geloof? Vertrouwen wij op Immanuel? Indringende woorden die we meenamen en waar we over na moeten denken.  We konden het goed volgen doordat er per twee personen een tolk voor ons aanwezig was die het heel goed vertaalden in het Engels.

Na de dienst hebben we nog uitgebreid geluncht met een aantal kerkenraadsleden en verschillende vrijwilligers. Hierbij werd uiteraard het typisch Oekraïens gerecht Borsjt geserveerd. Dit is een soort rode bietensoep, wat we ons heerlijk lieten smaken. Het was een gezellig samenzijn en helaas moesten we halverwege de middag weer afscheid van elkaar nemen. Wat hebben we in 24 uur tijd toch waardevolle contacten opgebouwd. We spreken de hoop uit dat we elkaar snel weer mogen ontmoeten.

We besluiten om vast een stuk richting de Karpaten te rijden zodat de reis morgen iets minder lang is richting Berehove (ds. Atilla Pal). Onderweg luisteren we een preek over Efeze 1 vers 13 en 14. Hierin komt de vraag naar ons toe: Hebben wij het Evangelie van onze zaligheid al gehoord? Mogen wij daarin delen? Na een behouden reis komen we rond etenstijd aan in Stryi. Hier merken we ook de gevolgen van de oorlog. Geen of weinig stroom en dus een zeer donkere stad. Na het eten besluiten we toch een avondwandeling te doen. Zonder zaklampen was dit eigenlijk niet te doen. De mensen moeten dus dagelijks de grote gevolgen ondervinden van de oorlog. (geen/weinig stroom en leven in het donker en koudere omstandigheden dan normaal). En dan te bedenken dat de winter pas net begonnen is en dat de koudste temperaturen nog moeten komen. Wat een heftige winter staat er voor de deur. (los van eventueel oorlogsgeweld wat ook nog altijd op de loer ligt).

De volgende morgen vertrekken we rond 8 uur richting ds. Atilla Pal (Berehove). Dit is een schitterende route via De Karpaten. Gelukkig hebben we nu voor het eerst een beetje mooi weer en kunnen we genieten van mooie uitzichten en besneeuwde toppen. Rond 11.15 uur komen we aan in Berehove waar we nog even kort door het stadje struinen en de markt bezoeken. Rond 12:00 uur melden we ons bij het huis van ds. Atilla Pal, waar we hartelijk worden ontvangen door zijn vrouw. Atilla meldt zich ook zeer snel en voor we het weten praten we honderduit over de verschillende onderwerpen die nu actueel zijn: de oorlogssituatie, hoe moet het nu verder met de hele oorlog en wat zijn de gevolgen? De gevolgen zijn immens en de enige oplossing die er ten diepste is voor vrede, is de vrede in de harten van mensen, aldus ds. Atilla Pal. Ook hier komt de geringe stroom ter sprake en de oplossingen die er zijn met bijvoorbeeld noodaggregaten. We spreken af om hierover in contact te blijven en eea te bespreken in het Samarita-bestuur.

Wat volgt is een heerlijke lunch in  de Kindergarten naast het huis van Atilla. Hierna laden we de overige spullen uit die voor de vluchtelingen in deze omgeving bestemd zijn. (het gaat voornamelijk om voedsel en luiers) De diesel die we nog over hebben in de jerrycans (rond de 40 liter) gieten we in de bus van Atilla. Uiteraard is hij hier zeer blij mee! Rond 15:15 vertrekken we na een hartelijk afscheid richting de grens, dit kan soms ook nog wel een poosje duren.

Helaas blijkt dat ook nu het geval te zijn. Vooral aan de Hongaarse kant schiet het voor geen meter op. Na twee uur wachten komt er dan eindelijk iemand naar ons toe om ons te helpen en dan gaat het snel. Een kwartier later zijn we onderweg naar ons hotel in de buurt van Budapest.  We eten samen en maken er nog gezellige avond van met z’n vieren. Na een kort nachtje vertrekken we rond 08.00 uur richting Nederland.  Uiteindelijk komen we rond 22:15 weer thuis in Rhenen. Hier sluiten we af met gebed en kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde reis.

Dank vooral aan onze God die ons een veilige reis gaf. Daarnaast een woord van dank aan de sponsors die ons geholpen hebben en natuurlijk aan Wouter Blitterswijk voor het belangeloos ter beschikking stellen van één van zijn bussen. Veel indrukken en herinneringen zijn opgedaan.