Overdenkingen van een pastor in oorlogstijd
De oorlog blijft vele uitdagingen, verdriet, tranen en wanhoop brengen. Ons land blijft zich wanhopig verzetten tegen de Russische agressie.
Ik woon in Rivne, een stad in het westen van Oekraïne. Elke dag wordt op het centrale plein van onze stad de begrafenis gehouden van helden die zijn omgekomen in de oorlog. Elke dag neemt het aantal weduwen, wezen en gebroken levens toe. Elke dag groeit de pijn van de mensen, het verdriet neemt toe en de onderdrukking en duisternis in de harten van de mensen breiden zich uit.
Mensen willen goed nieuws, ze willen op zijn minst goed nieuws horen. En in deze periode is het alsof de hemel zelf zegt: “Kerk, vandaag is uw dag.” De Kerk van vandaag is een licht te midden van een drukkende duisternis, een hoop te midden van hopeloosheid, een genezing voor de gewonden.
De oorlog legde veel sociale problemen bloot. Het gezin leed er het meest onder. Veel gezinnen kwamen in een staat van scheiding terecht. Vrouwen met kinderen gingen naar het buitenland en… keerden niet terug. Veel mannen werden gemobiliseerd naar de frontlinie en gezinnen raakten opnieuw verdeeld… De scheiding van getrouwde stellen leidt tot kilte in relaties, vervreemding en echtscheiding.
We konden deze problemen niet negeren. We zijn bijeenkomsten begonnen met moeders, echtgenotes en zussen van de militairen om hen te ondersteunen in een ontspannen sfeer. Om niet alleen te zorgen voor hun spirituele en emotionele behoeften, maar ook voor hun directe behoeften.
Problemen in de relatie tussen ouders en kinderen hebben altijd bestaan. Maar in oorlogstijd werden ze nijpender, vooral in vluchtelingengezinnen. De reden hiervoor is het verlies van hun vertrouwde omgeving: het verlies van hun familieleden, vrienden, bezittingen, banen, stabiliteit in het leven en het vermogen om zelf in hun basisbehoeften te voorzien. Alle slachtoffers van de gewapende agressie van de Russische Federatie hebben psychologische hulp en socialisatie nodig. De nieuwe uitdagingen van de moderne realiteit hebben een negatieve invloed op familierelaties. Kinderen vormen een bijzonder kwetsbare categorie.
Door de voortdurende stress is er een verlies van een gevoel van veiligheid, wat leidt tot de vernietiging van vertrouwensvolle vriendschappen en emotionele nabijheid tussen kinderen en ouders. Daarom hebben wij als kerk besloten om het “Mama en ik”-project op te zetten. Het “Mama en Ik”-project is een programma van groepsbijeenkomsten gericht op het stabiliseren van ouders, het begrijpen van hun eigen kinderen, hun leeftijdskenmerken, hun relaties met hen en het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden om zichzelf en hun kinderen te ondersteunen in het dagelijks leven, stressvolle situaties en aanpassing aan nieuwe realiteiten.
Eén moeder, die Olena heet, komt uit de stad Popasna. Ze werkte als lerares op een school. Twee maanden voordat de oorlog uitbrak, betaalde ze de hypotheek voor haar appartement. Toen de oorlog uitbrak, werd haar huis volledig verwoest en moest ze vluchten… Olena, haar dochter en een hondje vonden onderdak in onze stad. Onze kerk betaalt haar appartement… Vandaag is haar stad Popasna volledig verwoest door de oorlog. Dus, Olena verloor haar appartement, verloor de baan waar ze van hield, verloor haar stad, die van de aardbodem werd weggevaagd… Er zijn honderdduizenden mensen zoals Olena.
Maar het kerstnieuws brengt hoop, licht, vreugde en liefde, zelfs in deze verdrietige tijd! De komst van Christus in de wereld bracht troost, Emanuel – God met ons! (Mattheüs 1:23). De aanwezigheid van God te midden van mensen geeft hoop en brengt de genezing die iedereen nodig heeft. Door het Evangelie zijn en worden veel mensen hersteld.
Dank aan onze vrienden van Stichting Samarita voor het aan onze zijde blijven tijdens de oorlog. Jullie hebben een bus gebracht die nu wordt omgebouwd tot een mobiele tandheelkundige kliniek. Deze kan tot aan de frontlinie komen om de achtergebleven bevolking te helpen. Bedankt voor jullie hulp met de extra grote schoenen die jullie meebrachten voor ons kerklid, soldaat Yaroslav – maat 51!
Bedankt dat jullie ons een verscheidenheid aan hulp brengen die we kunnen gebruiken om mensen in nood te dienen! We houden van onze mensen en we willen mensen in nood blijven dienen. Ons besluit is om onder de mensen te zijn, hen te helpen en bij hen te blijven tot het einde!
Met gebed en dankbaarheid, Andriy Korniychuk, pastor van Grace Church