Moe van de oorlog

Vanuit het bestuur is er regelmatig contact met de partner in Rivne (Oekraïne). Dit contact is sinds de oorlog ontstaan via Kom over en Help. Naast het online contact en meeleven in deze moeilijke en zware periode van oorlog, gaat het bestuur ook op bezoek. Afgelopen november hebben wij hen opnieuw ontmoet. We hebben gemerkt dat men ‘moe wordt van de oorlog’ en dat er minder aandacht is voor deze oorlog. Dat begrijpen zij ook, omdat er ook in andere continenten oorlog is en voortduurt. Daarom vragen wij opnieuw aandacht voor de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.

Voor de oorlog geloofden de meesten van ons niet dat Rusland een grootschalige invasie zou uitvoeren. Dus toen het toch gebeurde, waren we erg bang en verward. We hoorden dat de Russische troepen heel dicht bij Kiev waren, en bijna iedereen probeerde iets te doen om ons land te helpen om te overleven in die tijd. We begrepen dat we niet veel kans maakten. Rusland is een heel groot land en heeft meer wapens. In die tijd wilden veel mensen mobiliseren om het land te verdedigen met wapens in de hand, christenen probeerden zoveel mogelijk mensen te evacueren als ze konden. Hier in het westen van Oekraïne deden we er alles aan om mensen te helpen die de oorlog probeerden te ontvluchten. Tegelijkertijd konden we niet geloven dat de oorlog zo dichtbij was. Nu zijn er veel dingen veranderd. Ons land heeft wapens ontvangen van verschillende landen (niet genoeg om de indringer te overwinnen). Nu zijn we erg moe van de oorlog. Bijna iedereen kent wel iemand die door de Russen is gedood. Dus we zijn u erg dankbaar dat u aan ons denkt, ons bezoekt en onze mensen helpt. Vergeet Oekraïne alstublieft niet en deze oorlog ook niet. Bid alstublieft voor de Oekraïners. Veel mensen hebben hun familie verloren, velen zijn vluchtelingen geworden. Alleen Hij kan deze vreselijke situatie veranderen. (namens Taras Biletskiy, kort zijn gedachten)

Lees interview onder de foto’s….

1. Wat is het verschil tussen een oorlog beginnen en nu?

Voor ons waren de eerste dagen vol verwachting van een catastrofe, maar nu begrijpen we dat we niet weten hoe lang deze oorlog zal duren. Dus moeten we ons voorbereiden op een “langeafstandsrace”. En hoewel er soms een gebrek aan kracht en een gevoel van onvermogen is, kunnen we met zekerheid zeggen dat we zelfverzekerder en harder zijn geworden.

2. Is er angst onder de bevolking, vooral onder mannen ouder dan 18 jaar in verband met mobilisatie? Hoe ga je hiermee om?

Ja, er is angst. Genoeg mensen willen niet naar het leger. In het nieuws zien we veel verhalen over hoe mensen op verschillende oneerlijke manieren het land proberen te verlaten. Maar er zijn er die het nog steeds een eer vinden om bij de strijdkrachten te gaan.

3. Wat is de grootste hulp waarmee Samarita kan helpen? Zijn dat bezoeken, hulpgoederen, lectuur … wat hebben jullie nodig?

Jullie bezoeken zijn een grote aanmoediging voor ons en we begrijpen dat we niet alleen zijn. Hulpgoederen zoals matrassen, dekens, kussens, hygiënische artikelen, goede kleding, schoenen en serviesgoed delen we uit aan degenen die hun huis nog moeten verlaten en naar ons in Rivne komen. Als we het hebben over leesmateriaal, zijn christelijke boeken voor kinderen goede cadeaus.

4. In hoeverre heeft de oorlog invloed op jullie dagelijks leven en hoe maken jullie het leefbaar?

Oorlog heeft een totale impact, geeft een compleet herbewustzijn van het leven en een nieuw begrip van jezelf. Het verlangen om nuttig te zijn, is wat je op de been houdt en alles zin geeft. Natuurlijk blijven kinderen naar school gaan en volwassenen werken, maar de afdruk en invloed van de oorlog is in alles voelbaar. Iedereen probeert zoveel mogelijk betrokken te zijn bij vrijwilligerswerk en verschillende plannen om te helpen. Er is bijvoorbeeld een nieuwe cultuur van liefdadigheid – doneren – ontstaan in de samenleving.

5. Wat is de plaats van de kerk in deze oorlog?

Vanaf de eerste dagen van de grootschalige invasie hielp de kerk mensen te evacueren uit de gebieden waar vijandelijkheden plaatsvonden naar veiligere delen van ons land. We vingen vluchtelingen op, huisvestten hen en hielpen hen die naar het buitenland wilden gaan.

6. Wat is jullie positie als kerk voor vluchtelingen in Rivne?

We helpen bij de vestiging en bieden humanitaire hulp in de vorm van eerste levensbehoeften, voedsel en hygiëne.

Consultaties en ondersteuning terwijl mensen zich aanpassen aan het leven in nieuwe omstandigheden.

Integratie in de gemeenschap en betrokkenheid bij het leven van de kerk; Bijbelstudiegroepen en geestelijke ondersteuning.

Vanuit jullie kerk is een sociaal team samengesteld, hoe is het sociaal team ontstaan en wat is zijn functie/rol?

Het team is op natuurlijke wijze ontstaan. In het begin waren er bijna honderd mensen die tijd en gelegenheid hadden, en bovenal een toegewijd hart, betrokken bij deze activiteit. Vandaag zijn er ongeveer 20 broeders en zusters (sommigen van hen zijn vluchtelingen die zich bij de kerk hebben aangesloten). Hun functie en rol is om een plaats te zijn van hulp en ondersteuning voor mensen, een platform voor ontwikkeling door middel van educatieve activiteiten door interactie met de gemeenschap.

7. Hoeveel vluchtelingen zijn er in Rivne, wat is de impact van deze vluchtelingen in de stad en met hoeveel vluchtelingen heb je een relatie?

Sinds het begin van de volledige invasie werden bijna 30.000 vluchtelingen opgenomen in Rivne. Het is moeilijk om iets te zeggen over hun invloed. Misschien is het eerste wat in je opkomt dat er meer Russisch sprekende mensen in Rivne zijn verschenen. De slaapzalen van de stad zijn centra van vluchtelingen geworden, omdat ze daar meestal wonen. We hebben bijvoorbeeld bijeenkomsten met vrouwen, waar we contact hebben met 80 vrouwen die vluchtelingen zijn. Deze zomer zijn er 28 mensen gedoopt in de kerk, waarvan 25 vluchtelingen. Ongeveer vijftig van hen bezoeken de kerk elke zondag. Er zijn mensen die regelmatig ons centrum bezoeken. Het is moeilijk om de exacte aantallen te noemen, maar we hebben een aantal raakvlakken met bijna 200 mensen.

8. Kun je een moeilijk moment of gebeurtenis noemen in deze tijd van oorlog die veel indruk maakte?

Bucha, Kherson, Mariupol, Popasna, Bakhmut: deze steden kunnen worden opgesomd, waar wreedheden plaatsvonden. Het is een aanraking voor hen die verschrikkingen hebben meegemaakt. Dan denken we aan kinderen die stierven, aan steden en dorpen die niet meer bestaan, aan dieren die leden als gevolg van een explosie van een dam, een overstroomde dierentuin, enz. En nog iets: het is ons centrale plein, waar bijna elke dag herdenkingsdiensten voor helden plaatsvinden.

9. Zijn er ook zegeningen/aanmoedigingen, dankzij deze oorlog?

Elke crisis is een kans en een kans om ten goede te veranderen. Oorlog is verschrikkelijk, maar het leert onze samenleving om veel dingen en waarden in het leven te heroverwegen. Veel mensen hebben hun houding ten opzichte van Oekraïne veranderd en realiseerden dat ze een andere kant op moesten. We hadden geen echt patriottisme, nu wel. Een grote zegen en bemoediging is de steun van kerken uit andere landen. de eenheid van de kerk in het dienen van mensen die lijden. Deze mensen die gedwongen werden hun huizen te verlaten, moeten worden verwarmd en de kerk kan dit doen. Nog een bemoediging voor ons is de grote moed van degenen die met ons meelijden.

10. Verschillende keren is Samarita bij jullie geweest, hoe wordt de aanwezigheid en helpende hand ervaren? Zijn er naast Samarita nog andere organisaties waarvan jullie steun ontvangen?

Dankzij de hulp van Samarita voelen we ons gesteund. Dit is de hulp van vrienden en we voelen dat we er niet alleen voor staan. Natuurlijk zijn er andere organisaties en kerken die ons helpen in deze moeilijke tijd voor ons land. Dankzij jullie allemaal kunnen we doen wat we doen.

11. Namens verschillende organisaties wordt er ook geestelijke literatuur verspreid via Samarita. Hoe wordt deze literatuur ontvangen door de vluchtelingen?

Geestelijke literatuur is een grote zegen. Sommige vluchtelingen hebben de Bijbel voor het eerst gezien en dit is een goede gelegenheid voor hen om de Bijbel in het Oekraïens te lezen.

12. Merkt u ondanks de oorlog ook Gods zegen voor uw volk?

Het is dus een kans om ons te verenigen, het is een bewustwording van onze nationale identiteit, het is een unieke tijd van heldenmoed.

13. Wat doet deze oorlog met de kinderen, vaders en moeders? Hoe ziet het dagelijks leven van de gezinnen eruit?

Als we het over het westen van ons land hebben, zijn onze kinderen niet erg getraumatiseerd door de oorlog, maar het gevoel van gevaar en stress heeft wel zijn invloed. In vluchtelingengezinnen zijn de tekenen van stress meer zichtbaar bij kinderen. Het ritme en de stabiliteit van het leren blijven voor hen behouden, en dit helpt hen een beetje te stabiliseren. Sommige van deze gezinnen hadden door het verlies van hun baan veel tijd en gelegenheid om meer te investeren in de ontwikkeling van hun kinderen.

14. Hoe zie je deze oorlog in christelijk toekomstperspectief?

Ik geloof dat de Heere ons aan het begin van deze vreselijke agressie heeft verenigd en ons ongelooflijke moed heeft gegeven om de agressor te confronteren. Dus ik geloof dat Hij doorgaat met transformaties in de mensen. We bidden hiervoor en danken iedereen die bidt en ons helpt. We hopen dat al deze beproevingen en pijn de mensen naar de ware Trooster en Genezer van menselijke zielen zullen leiden, en dat christenen zich zullen bekeren.

15. Is er nog iets dat je zou willen delen met de achterban van Samarita?

Ten eerste is dit oprechte dankbaarheid voor jullie toewijding. Ten tweede wil ik zeggen dat het aanraken van hen die pijn hebben het leven zinvol maakt. Ten derde staat God altijd aan de kant van de onderdrukten, wat betekent dat jij ook aan Gods kant staat.

Namens hen vragen wij uw gebed.