met handen en voeten kwam je verder soms dan met woorden

In de Samarita najaar nieuwsbrief is expliciet aandacht voor zomerkampen in Oost Europa. Wij kennen deze vakantieweken niet zozeer in Nederland. Wil jij – Erika van de Bruinhorst-Barabas – de lezer hierover informeren? Kan je iets vertellen over het ontstaan, het waarom van deze kampweken en het doel van deze kampweken. Je mag het algemeen houden of persoonlijk vanuit jezelf delen met de lezer.

Een zomerkamp in Oost Europa heeft meestal een groot belang, invloed en een rijke ervaring bij jongeren. Je leert elkaar op een andere manier kennen. In een zomerkamp doe je veel dingen samen, je hebt altijd gesprek met elkaar en je doet dingen met elkaar. Wij hebben regelmatig met jongeren uit Nederland gekampeerd. Het was voor allebei de groepen in eerste instantie spannend. Zeker de taal barrière, eigenlijk is dat de grootste tegenstelling.

Maar wij keken er altijd ontzettend erg naar uit! Ook de nieuwsgierigheid was groot op allerlei gebieden, geloof en gewoon de hedendaagse levenswijze. Op een kampweek waren er rijke gedachte uitwisselingen, wij leerden elkaar kennen, de gespreken hadden diepe betekenissen en het mooiste van alles was, dat je met handen en voeten soms verder kwam dan met woorden.

We namen altijd ervaringen en goede gesprekken mee naar ons eigen thuis en probeerden ze ook toe te passen. Al die rijke momenten worden in onze harten heel lang gekoesterd. Ook werden er goede vriendschappen gesloten, zelfs huwelijken!

Hoe vaak heb jij deelgenomen aan deze zomerkampen, was dat altijd met dezelfde groep en op dezelfde locatie?

Ik ging regelmatig (bijna altijd, zo lang ik thuis woonde) naar het zomerkamp. De voorbereidingen waren erg leuk, iedereen had een eigen taak. Koken, spelletjes doen, Bijbelstudie voorbereiden en houden. Maar als er buitenlanders kwamen (hoofdzakelijk Nederlanders) vonden we dat net iets leuker. De locatie waar we naar toe gingen was meestal dezelfde. Onze dominee had een goede plek in de bergen met camping huisjes en we namen tenten mee. Het was een fantastische ervaring keer op keer.

Hoe zag het programma eruit?

Het programma was al van tevoren gemaakt.

Degene die het ontbijtje klaar  moesten maken, moesten om 7 uur ’s morgens opstaan. Wij gingen om 8 uur gezamenlijk ontbijten. Voordat we begonnen zongen we geestelijke liederen daarna vroegen we een zegen voor ons eten. Na het eten volgde Bijbellezing, korte meditatie en danken.  Daarna eventueel voorbereiden voor de middag (Bijbelstudie, psalmen of liederen leren). Ook voorbereiden voor de warme lunch. Zulke “samen voorbereiden momenten” waren erg fijn en rijk. Deze mooie kampeerplek was vlakbij een rivier waar we mochten gaan zwemmen of in het water afkoelen. De zomers zijn in Roemenië namelijk erg warm. ’s Middags hadden we Bijbelstudie met vrije vertellingen en altijd zingen. Dan was het zover dat we gingen avond eten, daarna kampvuur. We hadden dan altijd fijne gesprekken en leerden liederen.

Oudere personen die wij in Roemenië gesproken hebben, delen regelmatig dat ze tijdens dergelijke zomerkamp tot geloof zijn gekomen. Kan jij daar iets over zeggen? Is dit waar en hoe kan dat?

Het is zeker waar, op zo’n kamp deel jij zó véél meer mee uit je eigen leven, ervaring, en dit doet namelijk bijna iedereen. Daardoor raakt jou ieders levensverhaal, ieders geloofservaring, ieders belijdenis. Op een spontane manier, zittend op het gras naast elkaar, héél gewoon in de natuur dicht bij de schepping over de Schepper te praten; dan krijg je het gevoel dat alles héél dichtbij is. Die kracht overheerst je hele binnenste. Ik moest er altijd aan denken dat de Heere Jezus ook vaak in de natuur preekte. En die omgeving en de mensen die met één doel bij elkaar waren, het was bijna Bijbels. Een prachtige, rijke, volhardende ervaring om vast te houden, voor altijd! Als je met zó’n hart naar huis mag keren, dan wil jij niet anders meer dan alleen dicht bij de Heere zijn.

Kan jij een of meerdere hoogtepunten delen? Iets waar je naar terug verlangt of waar je nog regelmatig aan denkt.

Voor mij is dit al meer dan 25 jaar geleden, maar de geestelijke ervaringen verdwijnen nooit! Wat ik me heel goed kan herinneren, is bijvoorbeeld dat ik met iemand even zomaar in gesprek ging en er gebeurde iets groots. Uiteindelijk is het zó’n diep gesprek geworden dat wij op de knieën gingen en samen gingen bidden, ergens waar ons niemand zag en uiteindelijk huppelend terugkeerden naar de groep.  De inhoud van dit soort kampen zullen altijd blijven. Ik heb nog steeds Nederlandse vrienden waar we 30 jaar geleden mee op kamp waren in Roemenië. Als wij elkaar weer zien, we kunnen met elkaar weer alles net zo vers delen als de dag van gisteren. Door zulke zomerkampen kunnen een hechte vriendschappen ontstaan.

Zou jij deze zomerkampen ook voor de jongeren in Nederland aanbevelen?

Ik zou dit zeker aanbevelen! Onze jongeren komen in aanmerking met Gods woord alleen in de “kerk” en eventueel op een Bijbelstudie ergens in een kerkzaal. Dus overal tussen de muren, maar het geeft zóveel meer als je buiten de kerkmuren over de Heere kan en mag spreken. In de natuur als de zon schijnt of het regent of als het waait of als je de vogels hoort fluiten. Een heel andere omgeving die we juist níet gewend zijn. De gesprekken worden spontaan en sneller aangedurfd, en op een kamp bestaat geen tijd (bij wijze van spreken), hoeven we ons niet te haasten. Je leven en je hart wordt rijker! Ik zou zo’n zomerkamp voor Nederlanders vanuit een warm hart zeer zeker aanbevelen!

Wil jij via de nieuwsbrieflezer nog iets meegeven?

Durf kampen te organiseren, ga met elkaar in gesprek, niet alleen binnen de muren maar probeer buiten in de natuur van de scheppingswerk te genieten en tegelijkertijd over de Schepper te praten. Deel je geestelijke ervaringen, die heeft iedereen maar onze uitingen op dat gebied zijn heel subtiel/ schaars of zelfs niets. Als je dit één keer ervaart, wil jij dit niet meer missen!