Interview met dominee Sándor Demeter

“Wees standvastig, altijd ijverig in het werk van de Heere, wetende dat uw arbeid niet tevergeefs is in de Heere.”

Wij werken en streven omdat wij hopen op de levende God Die de Redder is van alle mensen, maar vooral van gelovigen.
Door Gods genade leef ik het leven niet alleen, maar met mijn vrouw als erfgenaam en onze zes kinderen als geschenk (1 Petrus 3,7, Psalm 127). Ons verlangen is te leven tot eer van God en tot vreugde van onze medemensen.

In 2006 werd ik benoemd tot assistent-predikant in de gereformeerde gemeente van Timisoara-Stad. Ik aanvaardde deze positie, hoewel het niet gemakkelijk was. Het is in alle opzichten een verspreide gemeente: de Hongaarse en gereformeerde gemeenschappen zijn beide cumulatief in de minderheid in deze regio en in een grote stad met 300.000 inwoners, overal verspreid. Ik had in de gemeente gediend als theoloog en mijn ervaring destijds was dat noch kinderen noch jongeren de diensten bezochten. Vooral oudere mensen gingen op zondagmorgen naar de kerk. Maar in deze situatie liet mijn hemelse Vader me niet ontmoedigen. Ik kreeg het Woord uit 1 Korintiërs 15:58: “Wees standvastig, altijd ijverig voor het werk van de Heere, wetende dat uw arbeid niet tevergeefs is in de Heere.” God heeft mij hoop gegeven, waaraan ik steeds weer denk als ik ontmoedigd ben.

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, zie ik God aan het werk. Alleen Hij kan berouw en nieuwe geboorte geven in de harten van mensen. Preken, getuigen en trouw, ijverig werken is mijn werk, ons werk. Wat we in de Heere doen is niet tevergeefs.
Het is met een dankbaar hart dat ik vandaag kan getuigen dat wij in onze gemeente levende ouderlingen en geloofsgenoten hebben met wie wij, door Gods genade, onze ijver beter kunnen organiseren. We zijn begonnen met een zondagsschoolgroep tijdens de ochtenddienst, en elke maand op een zaterdagochtend houden de kinderwerkers zich bezig met jonge kinderen. Tijdens de eredienst hebben we een baby-mamma kamer waar moeders met jonge kinderen komen en terwijl we naar de preek luisteren, spelen onze kinderen een spel. We hebben ook twee vormselgroepen en twee jeugdgroepen. We zijn ook een poppengroep begonnen, die we vooral op scholen en bij verschillende evenementen gebruiken om het evangelie te brengen aan kinderen en hun gezinnen die Jezus nog niet hebben ontmoet. We hebben ook een muziekgroep opgericht die bij verschillende gelegenheden door middel van liederen op Jezus wijst. Elke zomer organiseren we kampen voor kinderen en jongeren. Sinds een paar jaar organiseren we ook kampen voor de leeftijdsgroep na het vormsel, voor tieners en dit jaar hebben we een christelijk muziekkamp georganiseerd.

Tijdens de corona-epidemie, toen we elkaar niet konden ontmoeten, hebben we elke avond in ZOOM met de jongeren gebeden en God om leiding gevraagd. We wilden begrijpen hoe we in deze situatie moeten handelen. Toen begon onze diaconie groep. We begonnen de ouderen te bezoeken en deden boodschappen voor hen. Deze bediening werd sterker en uitgebreider. De behoefte werd steeds groter. Ik heb ook een serie preken gehouden over Bijbelse diaconie. In de kerk zetten we hiervoor een aparte collectebus uit, die gebruikt kan worden om de diaconale bediening te ondersteunen. God heeft ons vele vrijwilligers gegeven om mee te dienen.
Terwijl we mensen bezochten, ontmoetten we steeds ernstigere problemen, mensen in steeds moeilijkere situaties. We voelden dat we niet alleen te weinig kracht hadden, maar ook te weinig geld. Het sociale systeem in de stad werkt niet. Mensen in moeilijke situaties zakken steeds dieper weg, onze kracht en mogelijkheden blijken gering.
Toen bracht God ons Stichting Samarita, als een geschenk. De vraag kwam of we projecten hadden waarvoor we steun nodig hadden. Samen met mijn trouwe senior pastor, Zolt Marossy, somden we alle dingen op waarvan we voelden dat onze handen slap waren (Jesaja 35:3-4). Tenslotte baden we samen; het was een bijzondere ontmoeting. Het was de eerste keer en we voelden dat we dezelfde geest hadden. Sindsdien hebben we veel mensen uit uw gemeenschap ontmoet tijdens ons bezoek in november jl. Wij zijn dankbaar dat u in dienst staat van dezelfde Heere. We zijn dankbaar dat u achter ons staat. Bedankt voor uw winterhulp en uw steun aan de diaconie. We verwonderen ons steeds weer over God als de steun van uw komt. Moge God u vele malen belonen. Wij bidden voor u, dat u in alles overvloedig mag zijn en groeien in de genade van God.

Wat zijn uw verantwoordelijkheden als pastor buiten de prediking en het pastoraat?
De roeping die God u gaf is dezelfde als die aan Timotheüs, om “te trachten recht te staan voor God, als een werkman die zijn schaamte niet belijdt, en het woord der waarheid recht verdeelt.”2 Timotheüs 2:15. Maar mijn verantwoordelijkheden zijn ook zeer uiteenlopend. In onze kerk zijn administratieve taken volledig de verantwoordelijkheid van de voorganger. Wat betekent dat concreet? Niet alleen het kantoorpapierwerk is volledig mijn verantwoordelijkheid, maar ook hoe we een klus betalen, een rekening, welk geld we gebruiken om ons gebouw te renoveren. Onze kerk is dit jaar 120 jaar oud, ze heeft veel problemen. Het dak lekt, de ramen zijn 120 jaar oud, er is geen isolatie, de kelder is vochtig, de leidingen zijn oud, het water- en rioolnetwerk moet worden vervangen. De kerk is erg warm in de zomer (in Timisoara bereikt het kwik in de zomer vaak +40 C) en in de winter kunnen we de kerk niet verwarmen. Maar we hebben ook geen geld om een andere auto te kopen ter vervanging van de 25 jaar oude die we op de schroothoop hebben gegooid, dus gebruik ik mijn eigen auto voor mijn kantoorwerk, voor mijn werk in de bediening en om naar het kamp te gaan. We gebruiken ook onze gezinsauto voor de diaconie.
Daarnaast worden alle Bijbelstudies en bijeenkomsten gehouden door de voorganger. Maandag is er vrouwenbijbelstudie, woensdag is er jeugdbijbelstudie, donderdagochtend is er volwassenenbijbelstudie, vrijdag is er catechismusstudie en zondag zijn er de twee diensten. En tussen de twee diensten is er nog een catechisatie les en twee keer per maand reis ik naar twee dorpen, 35 km en 130 km verderop, naar de kleine gereformeerde gemeenschap. Zij zijn onze verspreide gemeenten.
Ik ben ook betrokken bij het diaconale ambt. Mijn vrouw leidt dit, evenals de zes kinderen, maar ik leer mensen in moeilijke situaties kennen door gezinnen te bezoeken en omdat we onze gezinsbus gebruiken om voedsel en mensen te vervoeren als dat nodig is, maak ik deel uit van bijna elk bezoek. Maar ik ben dankbaar voor al onze diaken vrijwilligers.
Omdat u het vraagt, heb ik in een paar regels enkele van de “pastorale taken in Transsylvanië” uiteengezet. Het is niet goed, ik voel me vaak uitgeput. Ik begrijp niet waarom God een lid van onze gemeente naar huis riep die veel heeft geholpen met deze taken. Moge Zijn wil geschieden. Ik weet zeker dat Hij zich niet vergist. Ik geloof dat Hij een oplossing heeft voor onze huidige situatie. Ik vertrouw op Hem!
Wat is ons plan, onze wens? Eerst en vooral, de stem van onze Vader horen, Zijn leiding begrijpen en herkennen. Ik geloof dat zij die zonen van God zijn, geleid worden door de Geest van God.

Er zijn veel onopgeloste problemen. Er is behoefte aan een Hongaars gereformeerd bejaardentehuis, waar we nu alleen maar van kunnen dromen. We hebben een microbus nodig. Wij moeten deze dienst formaliseren, zodat er een of meer mensen zijn die dit werk fulltime kunnen doen. Momenteel zijn onze vrijwilligers overbelast en is er geen capaciteit meer om extra taken uit te voeren. Er is behoefte aan huisvesting waar we, al is het maar voor korte tijd, mensen kunnen opvangen die om welke reden dan ook hun huis hebben verloren en op straat of onder bruggen leven. De gemeente geeft elke zondag en veel mensen geven hun tienden speciaal voor dit doel en wij geloven dat God deze kleine fondsen kan vermenigvuldigen.

Met Jesaja 35:3-4 wens ik u een gezegend kerstfeest. De Heere heeft ons bezocht, Hij heeft medelijden met ons, Hij heeft onze handen gesterkt, Hij heeft onze voeten sterk gemaakt. We hebben reden om niet te beven vanwege de inflatie, niet om te vrezen vanwege onze economische situatie. Wij vragen om ons dagelijks brood en Hij zorgt dag na dag voor ons. Hij zal ons niet veel geven opdat wij niet ontmoedigd zouden worden, noch zal Hij ons weinig geven opdat wij niet verloochend zouden worden. Zijn genade zal altijd voldoende zijn. We bidden voor u, blijf voor ons bidden.

Met liefde en een biddend hart,
Ds. Sándor Demeter

Timisoara, Advent 2022