Gods wegen zijn altijd bijzonder

Beste zusters en broeders!

Gods wegen zijn altijd bijzonder. Op de een of andere manier ervaar je het elke dag: zowel persoonlijk als met de gemeente. Ons contact met Samarita is ook een van de wonderen die wij  in de afgelopen jaren, hier in West-Oekraïne als zeer kleine gereformeerde kerken hebben meegemaakt. Mijn naam is Attila Pál en ik ben predikant in deze kerk. Als ik echt moet vertellen over het begin van ons contact met Samarita, dan moet ik terug in de tijd naar 2015, zelfs een klein stukje eerder.

Op 31 december 2014 was ik op pad met mijn auto. Toen ik naar de radio luisterde, hoorde ik een oproep: een zakenman in Nederland zoekt een werknemer in Oekraïne voor bepaalde werkzaamheden. Omdat mijn kerk erg klein is en mij  heel weinig loon kan betalen, moest ik altijd iets anders doen naast mijn ambtelijke bediening.

Ik vond dit aanbod leuk. Het ging over een soort online werk dat ik thuis kon doen. Ik heb contact opgenomen. Na een paar e-mails werd ik uitgenodigd bij deze zakenman in Nederland en ik kon ook een van mijn predikant-collega’s meenemen. De plaats heette Wijk en Aalburg. We brachten er 5 dagen door. Gedurende deze tijd waren we in staat om verschillende diensten in verschillende kerken bij te wonen. De Hersteld Hervormde Kerk was een van hen en hun predikant,  Wilfred Mulder, nodigde ons uit in zijn pastorie voor een gesprek. We konden iets vertellen over onze kerk, situatie en onze bediening.

Op dat moment wisten we niet wat onze Almachtige God hiermee zou kunnen doen. Hij heeft het ons later laten zien. Nadat we naar huis waren gereden, dacht deze predikant er veel over en bad hij hoe hij ons op de een of andere manier zou kunnen helpen in onze moeilijke situatie.

Zo gebeurde het dat hij en twee andere mensen ons datzelfde jaar in november bezochten in Oekraïne. De twee mensen, Jouke Gardenier en Henrik Roza, behoorden tot de Stichting Samarita. Zo is het dus begonnen. Sindsdien hebben we een goed contact met Samarita en daar zijn we erg dankbaar voor. In deze dingen zien we duidelijk de geweldige daden van onze God, die ons de afgelopen 5 jaar veel zegeningen en hulp heeft gegeven door Samarita. Ik ben er ook van overtuigd dat het niet alleen eenzijdig is, maar dat Samarita ook veel van deze zegen kan voelen en ontvangen.

Als kleine kerk hebben we met de hulp van Samarita een grote stap kunnen zetten zodat we onze dienst, zending, kinder- en jeugdwerk, diakonie, etc. veel beter kunnen doen dan voorheen. Om het goed te begrijpen, moet ik misschien kort schrijven over hoe onze kerk is ontstaan ​​en hoe ons leven er nu uitziet.

We zijn een jonge kerk, opgericht in 2006. Vóór 2006 behoorden onze leden tot de grote gereformeerde kerk in Transkarpatië (West-Oekraïne). Onze kerken zijn ontstaan ​​als gevolg van een Reformatiebeweging. De meeste van onze gemeenschappen spreken Hongaars omdat er in deze regio van Oekraïne een Hongaarse minderheid is. Het gebied waar wij wonen maakte tot het einde van de Eerste Wereldoorlog deel uit van Hongarije.

Onze kerk bestaat uit 5 gemeenten met ongeveer 200 leden inclusief kinderen. Drie van deze kerken zijn groter, twee zijn kleiner. De naam: Evangelische Gereformeerde Kerk. 4 predikanten, 3 ouderlingen en 1 diaken leiden regelmatig de dienst. In elke gemeente zijn er regelmatige diensten op zondag, maar ook door de weeks. Daarnaast houden we diverse Bijbelstudies voor volwassenen en jongeren, ook over de christelijke leer, catechismus voor kinderen en ook regelmatig diverse conferenties waar al onze leden aanwezig zijn.

Het afgelopen jaar was – zoals overal in Europa en in de wereld – een bijzonder jaar vanwege de Corona-crisis. Het veranderde alles, ook ons ​​kerkelijk leven. We konden elkaar niet zo vaak en in een dergelijke vorm als voorheen ontmoeten. Ondanks de beperkte omvang van onze kerk, moesten wij onze diensten alleen wekenlang online houden met behulp van internet. Zelfs nu moeten we het op deze manier doen en we weten niet wanneer onze Almachtige God een verandering zal toestaan. In dergelijke omstandigheden is diaconaal werk, samen met andere diensten, bijzonder belangrijk en speelt het een zeer belangrijke rol, niet alleen bij het helpen van mensen, maar ook bij het verkondigen van het goede nieuws.

In de afgelopen 5 jaar hebben we doorslaggevende hulp en steun gekregen van Stichting Samarita, waarmee we ons kerkwerk, onze missie en diakonie veel effectiever en gemakkelijker kunnen uitvoeren. Zoals gezegd is deze relatie begonnen met de eerste bijeenkomst van de leden van de stichting in november 2015.

De eerste ontmoeting is altijd cruciaal. Hetzelfde gold voor de mensen van Samarita. We merkten meteen dat we in dezelfde God geloven en vertrouwen, dus we zijn broeders en zusters in de Heere. Deze God, in wie we allemaal geloven, is de Almachtige, die hemel en aarde heeft gemaakt en Zijn eniggeboren Zoon, Jezus Christus, voor ons heeft gezonden. Tijdens deze eerste bijeenkomst lazen we Gods woord, zongen we psalmen en hebben we samen gebeden. We hebben elkaar in het begin ook een beetje leren kennen. We spraken over onze situatie (leven, kerk, dienst, plannen etc.) en onze broeders vertelden ook waar Stichting Samarita zich mee bezighoudt. Zo liepen deze  zaken samen. Wij hadden plannen en Samarita was in staat om ons te helpen die plannen uit te laten komen.

Als eerste hadden we een plek nodig waar we verschillende conferenties, evenementen, Bijbelweken voor volwassenen, jongeren en kinderen kunnen houden. We hadden het gebouw al op het terrein van de gemeente in Beregujfalu. Het gebouw moest worden verbouwd en gerenoveerd omdat het vroeger dienst deed als stal. Alle steun daarvoor kwam van Samarita: geld en ook mensen.

De eerste groep jongeren kwam, georganiseerd door Samarita, in de zomer van 2016 naar ons toe. Maar eerder datzelfde jaar, in mei, heb ik deze jonge mensen in Nederland kunnen ontmoeten. Toen al kreeg ik hele goede indrukken; die bleven later in de zomer, ja we hadden nog betere ervaringen. Met hulp van Samarita is het gebouw omgebouwd tot conferentiecentrum en volledig gerenoveerd. Daarnaast hebben we ook ervaren dat, ondanks de taalmoeilijkheden, verschillende jongeren (uit Nederland en uit Oekraïne) konden samenwerken voor één doel en wat nog belangrijker is: één zijn in onze Heere. Dat gebeurde in 2016, in de zomer.

De volgende groep kwam in 2019, ook in de zomer. Met deze jongerengroep is van een oud houten huis een paviljoen gemaakt, dat ook staat op de plek waar ons congrescentrum staat.

Met de hulp van deze groep en de steun van Samarita werd ook een arm gezin geholpen. Dit gezin (ouders en twee kinderen) had een huis met twee kamers (keuken en slaapkamer) maar geen badkamer en geen ruimte voor kinderen (kinderen sliepen in één kamer met hun ouders). Hun huis is een beetje verbouwd en er is een kleine badkamer, woonkamer en kamer voor kinderen gemaakt. Ik herinner me nog dat, toen alles klaar was, de ouders zeiden: “Daar hadden we nooit eerder aan durven denken, we zijn heel blij en dankbaar”. Dit gezin zou zich dergelijk werk en materiaal nooit kunnen veroorloven met hun zeer lage inkomen. Dit gebeurde dus in de zomer van 2019.

Naast deze hulp hebben we ook meerdere keren steun gekregen van Samarita voor zogenaamde “winterhulp”. Dat betekende dat we pakketten levensmiddelen, wasmiddelen, etc. hebben gemaakt en gegeven aan veel mensen wier leefomstandigheden erg slecht zijn. Als je maar een beetje weet over de Oekraïense economische situatie, kun je je voorstellen dat deze pakketten – vooral in de winter – deze gezinnen enorm hebben geholpen. Natuurlijk werd het evangelie van Jezus elke keer aan deze mensen verkondigd en werden ze uitgenodigd om de kerkdiensten bij te wonen. Deze gezinnen waren altijd erg dankbaar voor wat ze kregen en ook wij waren dankbaar dat we op deze manier contacten konden opbouwen met onbekende en nieuwe mensen.

De kosten van medicijnen en medische behandelingen worden door de mensen in Oekraïne ook niet gemakkelijk betaald. Veel mensen moeten vaak een keuze maken tussen voeding en medicatie. Daarom was het ook een belangrijke hulp voor onze gemeenten dat Samarita ook zulke zaken kon ondersteunen.

Hier heb ik heel kort over deze zaken geschreven. En dat waren slechts de materiële dingen. Daarnaast zijn er ook geestelijke zaken: dat we voor elkaar bidden in Nederland en ook in de Oekraïne, dat we elkaar kunnen bemoedigen met Gods woord en hierdoor allemaal steeds weer Gods zegen ervaren. Het is zelfs nog belangrijker als we naar de huidige situatie kijken.

Maar we hopen ook dat onze God ons allemaal de kans geeft om door te gaan met onze taken en ons werk, zelfs als de dingen er niet altijd uitzien zoals we zouden willen.

Vorig jaar hadden we ook verschillende projecten (meestal hulp voor arme gezinnen met renovatie van huizen) die door Samarita zouden zijn gesteund. Helaas kwamen ze niet vanwege Corona. Maar we bidden dat deze projecten in de nabije toekomst gerealiseerd zullen worden en dat we elkaar weer kunnen ontmoeten.

Natuurlijk hebben we ook andere plannen, projecten en ideeën hoe we ons congrescentrum verder kunnen ontwikkelen. Een daarvan is dat we de gebouwen die we nu gebruiken een beetje uitbreiden, zodat we grotere keukens, eetkamers en andere kamers hebben voor grotere groepen. Hopelijk sluiten deze plannen ook aan bij de ideeën en mogelijkheden van Samarita. We zouden dus heel blij zijn als dit contact, dat we al hebben met Samarita, in stand blijft en zich nog zal verdiepen. God heeft dit fundament tot nu toe wonderbaarlijk gebruikt in onze kerken, zodat we samen Zijn koninkrijk in deze wereld kunnen opbouwen.

Je zou nog veel kunnen schrijven, maar waarschijnlijk is vorenstaande genoeg om een ​​beeld te krijgen van het belang van Samarita voor onze kerk.

Tot slot wil ik u de hartelijke groeten doen van de gemeenten en de predikanten. Moge God ons alles geven opdat we in deze buitengewone en moeilijke situatie kracht, moed en wijsheid ontvangen van Zijn genade om Zijn wil te onderzoeken, bekend te maken en te doen.

 

Attila Pál,

Predikant van de Evangelisch Gereformeerde Kerk van Transkarpatië