Vraaggesprek over het dagactiviteitencentrum

Vraaggesprek met István en Melinda over het dagactiviteitencentrum in Gheorghe Doja waarmee zij in 2022 zijn gestart. Dit centrum is voor jongeren met Down syndroom. Samarita ondersteunt dit initiatief en heeft in 2022 geholpen met de uitbreiding van een bestaand woning en het geschikt maken van deze accommodatie. Zie ook `geef ze een kans`

Hoe is het idee ontstaan om een dagactiviteitencentrum op te richten?
Het begon allemaal in mijn jeugd. Ik ben geboren in een gelovig gezin, ik heb van mijn ouders geleerd God lief te hebben en te volgen. Ik heb geen broers of zussen, maar onze flat zat altijd vol met kinderen. Ik zag mijn ouders anderen helpen en anderen soms het laatste geven in de tijd dat alles veel minder was. God gaf mij een huwelijk met een lieve man, toen kregen we drie lieve kinderen en hebben een groot gezin, een kerk. Op een nacht had ik een droom dat ik samen met mijn man een sociaal centrum zou runnen, een tehuis voor ouderen. Toen begon ik te bidden voor deze droom. Een paar jaar later kreeg ik het verzoek om een vereniging op te richten en tegelijkertijd kreeg ik een huis. Toen bad ik weer en dacht na hoe ik mijn droom kon realiseren.
In 2018/2019 had ik een training in Boedapest. Daar lunchten we in een restaurant, waar jonge mensen met het syndroom van Down en autisme ons het eten aanboden.
Toen zei ik ’zoiets moeten we thuis ook doen’. We begonnen ervoor te bidden. In die tijd ontmoette ik een gezin met een 24-jarige zoon met het syndroom van Down. Ik voelde dat ik een plek moest creëren voor dit soort jonge mensen, een Adullam zoals David had.
Zo is het allemaal begonnen. In deze tijd bereidde God een ontmoeting voor met Stichting Samarita. Uit deze ontmoeting is een zeer effectieve samenwerking gekomen.

En als je terugkijkt, wat valt je dan op?
Dat God deze conferentie heeft gepland, Hij heeft alles voorbereid, Hij heeft voor alles gezorgd. Nadat ik het gevoel kreeg deze mensen te moeten helpen, begon ik tegelijkertijd te bidden en te werken voor dit doel. Eerst belde ik de steenfabriek, schreef een e-mail en vroeg om voldoende stenen voor een mogelijke constructie. Ik had hier niet veel hoop op, maar God gaf een man die onze vraag op een goede manier begeleidde. Dat was de eerste grote stap. Toen voelde ik me gemotiveerd en zocht verder en belde een andere fabriek voor dakbedekking. Toen kreeg ik weer een positief antwoord. En nu begonnen we te plannen, tekeningen te maken en begonnen het echte doel te bereiken.
Toen kwamen onze vrienden van Samarita; zij vertrouwden ons en dat motiveerde ons.

Wat is jullie doel met het dagcentrum?
Ons doel is om deze jongeren een perspectief te geven, zodat ze zich op hun gemak voelen in dit huis en een gevoel van voldoening hebben door het programma dat we hen aanbieden. We willen graag ook werk doen met deze mensen, zodat we ook wat inkomsten krijgen. We willen onze cliënten beschut werk aanbieden en in de toekomst gaan samenwerken met verschillende bedrijven. We hopen dat de mensen voor wie we zorgen in het dagcentrum gaan werken met een arbeidscontract voor verschillende bedrijven.

Wat heeft u meegenomen van de verschillende Nederlandse organisaties, welke informatie kunt u gebruiken voor uw eigen dagcentrum? Of zijn de verschillen te groot?
De verschillen zijn erg groot, misschien wel te groot. Toen we bij Adullam zagen dat ze hun 40-jarig bestaan vieren, zei ik al dat dit het verschil is tussen Nederlandse organisaties en ons. Toch hebben we veel geleerd van alles wat we hebben gezien en meegemaakt. Het was een geweldige ervaring om te zien hoe mooi en succesvol de instellingen en dagcentra in Nederland zijn en dat de overheid financieel steunt.
We zouden graag wat van de ideeën die we in Nederland hebben gezien in ons eigen project gebruiken. God heeft ons hart voorbereid.

Hoeveel jongeren met het syndroom van Down kunnen jullie opvangen in het dagverblijf?
Op dit moment hebben we 2 jongens: een van 21 en een van 25 jaar oud. Zij komen elke woensdag. Vanaf september willen we meer mensen hebben. Maar daarvoor hebben we personeel nodig dat fulltime werkt. Ook hebben we dan een kleine bus nodig waarmee we deze jongens uit Tirgu Mures kunnen ophalen en thuisbrengen, want voor veel ouders is het vervoer een heel groot probleem.
We kunnen niet te veel mensen toelaten zolang we de middelen nog niet hebben. Op dit moment organiseren we verschillende activiteiten per week voor drie jongeren. Voor de programma`s in het weekend komen ongeveer acht jongeren. We zijn erg dankbaar en blij en we hopen dat het nog beter wordt als we de nodige financiële middelen hebben.

Zijn alle jongeren welkom of zijn er bepaalde voorwaarden?
Eén voorwaarde is dat de handicap niet te zwaar kan zijn, zolang het vervoer nog niet georganiseerd is. Wij accepteren degenen die onze christelijke waarden accepteren, er mee leven of er mee willen leven.

Werken jullie samen met andere instellingen of organisaties?
We staan in contact met verschillende organisaties en willen deze contacten graag uitbreiden. Ook willen we t.z.t. naar scholen gaan om ons bekend te maken MAAR daarvoor hebben we fulltime personeel nodig.
Tot nu toe heb ik alles alleen gedaan, maar ik ben fulltime in dienst van de kerk, geef twee dagen per week les op school, daarnaast ben ik moeder van drie kinderen, en kind van oude, zieke ouders. Dit project heeft meer tijd en aandacht nodig. De vrijwilligers hebben ook weinig tijd beschikbaar helaas.

Hoe worden de lopende kosten vergoed, zijn er sponsors of krijgen jullie staatssteun?
Sinds 2017 – toen onze stichting werd opgericht – zijn alle kosten door ons privé betaald, zoals gas, licht, voedsel, materialen etc.
Van de zeer weinige donaties en voor een zeer groot deel van Samarita steun, konden we de bouw beginnen. Sponsors geven gemakkelijker wat we nodig hebben (meubels, planten, stenen, beton enz.) dan geld. Helaas geeft de overheid geen steun. Er zijn enkele projecten waar we om kunnen vragen, maar de steun is onzeker. Nu hebben we een keuken, koelkast, fornuis en oven en vele andere dingen nodig. We kunnen steun krijgen van de Staat, maar we hebben dan officiële papieren nodig. Die hopen we in de loop van het jaar te krijgen en dan kunnen we deelnemen aan de door de Staat aangekondigde projecten.

Welke activiteiten/programma’s bieden jullie aan voor jongeren?
Onze programma’s/activiteiten zijn verschillend: tuinieren, kruidenplanten kweken, drogen en verkopen. We hebben verschillende soorten bessen en lavendel geplant, deze gaan we ter zijner tijd verwerken.
Een andere dag zouden we willen bakken (helaas hebben we momenteel nog geen ingerichte keuken, dus kunnen we deze activiteit niet doen). Daarnaast willen we nog graag handwerken, tapijt weven.

Zijn er nieuwe activiteiten gepland?
We zijn van plan om in de toekomst dieren te kopen en te verzorgen. We zijn ook van plan om iets productiefs te maken, tapijten te weven, een van de jongeren heeft hierin ervaring.

En waar hangt dat van af?
Het hangt ervan af of we fulltime werknemers hebben. Tot nu toe heb ik alles alleen gedaan, zonder loon. Maar om beter te worden moeten we georganiseerd zijn en goede, vaste medewerkers hebben.

Hoe ziet een dag- en weekprogramma eruit?
Op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag hebben we een programma van 8.00 – 14.00 uur met verschillende activiteiten. Ondertussen doen we ook kantoorwerk.

Hoe ziet het dagcentrum er over een jaar en over vijf jaar uit?
In het eerste jaar willen we 5 – 10 deelnemer hebben, om ons te stabiliseren en sterker te worden. Over vijf jaar hopen we dat het conferentieprogramma groeit en de programma’s stabieler zijn.

Als u een Bijbeltekst op de woning zou plaatsen, welke zou dat zijn?
’Zoekt eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en al deze dingen zullen u gegeven worden’ (Mattheüs 6:33). Dit heb ik verschillende keren ervaren. Het kan soms moeilijk zijn als je geen resultaten krijgt, als je moe wordt, geen perspectief hebt, geen oplossing weet voor de volgende dag. Maar toch, als Gods Koninkrijk het doel is en we vertellen anderen erover, dan is alles gegeven.
Nu weet ik niet hoe het verder zal gaan. Hoe we alle bonnen moeten betalen. Hoe zal alles zijn, hoe gaan we het redden? We doen alles wat we kunnen en naar ons beste weten, maar er hangt nog steeds een groot vraagteken boven ons project.

Als u in de toekomst kunt kijken….
heb ik een nieuwe droom, een nieuwe visie, een nieuw gebedsthema. Om een huis te hebben waar ongeveer 10 jongeren kunnen wonen. Dit is de grootste vraag en angst van de ouders… “wat gebeurt er met mijn kind als ik er niet meer ben?” Dit is echt een grote vraag, veel ouders willen graag een veilige plek voor hun kinderen. Helaas denkt de stad niet aan deze gezinnen.
In de toekomst hopen we ons zo bekend te maken dat niet alleen veel mensen ons bezoeken in ons conferentiecentrum, maar ook veel steun krijgen.

Is er nog iets dat u aan de lezers van de nieuwsbrief (de supporters) wilt vertellen, die ook hebben bijgedragen aan het mogelijk maken van de accommodatie?
Allereerst een grote dank voor alle gebeden, voor alle donaties, voor alles wat het mogelijk heeft gemaakt. Bedankt voor jullie liefde en opoffering.
We blijven vragen om uw gebeden en indien mogelijk om uw steun, want zonder dat kunnen we niets doen, loopt dit project niet. Tot nu toe heb ik alles vrijwillig gedaan, zonder loon, maar ik heb gezien dat dit niet meer genoeg is, we hebben meer personeel nodig, dat verantwoordelijkheid draagt. Daar bidden we om. Bid voor ons!