Column van vrijwilliger Martin Trouwborst

Het is maandag 14 september. Het is de eerste schooldag in Roemenië sinds in maart de deuren moesten sluiten. De opgelegde Corona maatregelen hebben ook hier grote gevolgen voor de samenleving. Denk aan de stijgende werkloosheid, toename van armoede en sociale problematiek. Gevoelens van angst, onzekerheid, eenzaamheid en frustratie of juist een quasi optimisme met de fles op tafel.
Toen afgelopen voorjaar de onzichtbare vijand Covid 19 zijn intrede deed, werden rigoureuze maatregelen genomen. De “platte petten” kondigden een algeheel straatverbod af, met uitzondering van dagelijkse boodschappen en noodzakelijke beroepen. Júist nu mensen elkaar zo hard nodig hadden, voor een luisterend oor, wat gezelligheid aan de keukentafel met een Hongaarse goulash en paprika, of gewoon een knuffel…
Gelukkig keert alles langzaamaan terug naar het normale leven. Maar de onzekerheid blijft. Geknoei met gemanipuleerde Corona testen waar de honden geen brood van lusten, kinderen die in de klas verplicht mondkapjes dragen en de toekomst die velen als een zwaard van Hercules boven het hoofd hangt… Iedereen zoekt zijn of haar eigen weg door de crises. Veelal met een dichtgeslagen toekomst. Of toch niet? Als we door een onbevattelijk wonder op dé énige Weg gebracht zijn gebracht…
Een goede bekende uit Oradea wees mij op de boodschap die in alles doorklinkt: “Gebruik deze tijd om God te zoeken en tot Hem terug te keren! Alleen Zijn liefderijke nabijheid overwint de ontzetting van angst en eenzaamheid.”
De warme septemberzon brandt op het verzengde asfalt. Een tram dendert met luid kabaal voorbij. Overstemd door een loeiende sirene. In de kleine voortuintjes blaffen waakhonden terwijl vrolijke kinderen langs slenteren en het schoolplein naderen. Op een terras aan de overkant zit een groepje mannen onder een knalrode parasol aan de espresso. Geuren van vette worst verspreiden zich, terwijl de mannen luidruchtig met elkaar discussiëren.
Intussen worden in Julia Home de nodige voorbereidingen getroffen om (conform de Corona maatregelen) over enkele weken de naschoolse opvang weer te openen voor kinderen uit arme en kwetsbare gezinnen die dat júist nu zo ontzettend hard nodig hebben. Ze krijgen hier een warme maaltijd, Bijbels onderwijs, huiswerkbegeleiding en vooral veel aandacht en liefde.

Ik sta op een druk kruispunt in de stad wat te dagdromen. Het stoplicht is inmiddels op groen gesprongen. Verkeer raast voorbij. Op een schriele boomtak zingt een merel in alle rust zijn welluidend avondlied. Ik laat me meevoeren met de maalstroom van het verkeer. Zou iemand de merel gehoord hebben?